Aleksander Walicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Walicki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1826
Wilno

Data i miejsce śmierci

1 czerwca 1893
Warszawa

Zawód, zajęcie

publicysta, literat, księgarz

Alma Mater

Uniwersytet Wileński

Stanowisko

korektor

Pracodawca

Gebethner i Wolff

Rodzice

Ferdynand i Teresa z d. Wysocka

Aleksander Walicki (ur. 27 stycznia 1826 w Wilnie, zm. 1 czerwca 1893 w Warszawie) – polski publicysta, literat, księgarz, bibliotekarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się dnia 27 stycznia 1826 w Wilnie w rodzinie Ferdynanda i Teresy z d. Wysocka. Miał dwoje rodzeństwa – Bronisława i Zofię zamężną Sawicką. W dzieciństwie już widać było jego zdolności muzyczne, jak również wokalne. Kończył szkoły w Słucku i grywał wspólnie ze znanym nauczycielem muzyki, skrzypkiem Ignacym Reutem. Studiował filologię na uniwersytecie w Charkowie oraz grę na skrzypcach.

W 1847 przerwał studia i powrócił na Litwę, na Uniwersytecie Wileńskim[1] uzyskał tytuł magistra filozofii oraz kształcił się wokalnie u J.A. Bonoldiego. Od wczesnego dzieciństwa był przyjacielem S. Moniuszki i w 1873 wydał pierwszą biografię kompozytora.

Podjął pracę jako księgarz u G.A. Gebethnera, a następnie był właścicielem księgarni w Mińsku. Brał udział w powstaniu styczniowym czego konsekwencją była konfiskata domu i zsyłka do Tambowa. Księgarnię przejęła jego siostra Zofia.

Walicki powrócił do kraju w 1867 i osiedlił się w Warszawie. Podjął pracę w Kurierze Warszawskim jako krytyk muzyczny. Publikował również w Kurierze Codziennym oraz w Tygodniku Ilustrowanym. Przez pewien czas mieszkał w Krakowie i był administratorem oraz korektorem w drukarni W.L. Anczyca, jak również filii księgarni Gebethnera w Krakowie.

W latach 1890–1893 był kustoszem biblioteki i archiwum w Nieświeżu[2].

Zmarł 1 czerwca 1893 w Warszawie.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Moniuszko biografia kompozytora, Warszawa 1873
  • Błędy nasze w mowie i piśmie ku szkodzie języka popełnione oraz prowincjonalizmy, wyd. I Warszawa 1876
  • Upominek zecerom od korektora, Warszawa 1886

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Strawińska 2018 ↓, s. 21.
  2. Władysław Stępniak. Wprowadzenie. „MISCELLANEA HISTORICO-ARCHIVISTICA”. tom VII, s. 8, 1997. Izabella Rdzanek – Redaktor. Warszawa: Wydawnictwo DiG i Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych. ISSN 0860-1054. [dostęp 2021-02-07]. (pol.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]