Cerkiew św. Onufrego w Posadzie Rybotyckiej

Cerkiew św. Onufrego
w Posadzie Rybotyckiej
	nr rej. A-210 z 10 kwietnia 1968
	; Widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Posada Rybotycka
	Położenie na mapie gminy Fredropol Posada Rybotycka, cerkiew
	Położenie na mapie Polski Posada Rybotycka, cerkiew
	Położenie na mapie województwa podkarpackiego Posada Rybotycka, cerkiew
	Położenie na mapie powiatu przemyskiego Posada Rybotycka, cerkiew
	49°39′56,95″N 22°36′04,37″E/49,665819 22,601214
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew św. Onufrego w Posadzie Rybotyckiej – murowana cerkiew obronna, znajdująca się w Posadzie Rybotyckiej, w gminie Fredropol, w powiecie przemyskim, najstarsza zachowana cerkiew na ziemiach polskich.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew znajduje się na zachodnim skraju wsi, na pagórku. Do 1692 była to cerkiew prawosławna, później greckokatolicka. Cerkiew składa się z trzech połączonych wież, z czterospadowymi dachami. W grubych, kamiennych murach umieszczono otwory strzelnicze. Najstarszą częścią z przełomu XIV i XV wieku jest prezbiterium z gotyckimi szczytami. Kwadratowa nawa, sklepiona kolebkowo z obronną wieżą pochodzi z XV w.

Najmłodszą częścią, pochodząca z początku XVI wieku jest część zachodnia, również zbudowana w formie obronnej wieży, mieszcząca kruchtę i babiniec a na piętrze kaplicę dla mnichów. Na ścianach tej części zachowały się wyryte w tynku ostrym narzędziem napisy w języku łacińskim i ruskim z datami 1506 i 1514. Nie są one elementem planowego wystroju, dzisiaj można by je zaklasyfikować jako akty wandalizmu. Średniowieczna, murowana ściana ikonostasu ma dwoje wrót (późniejsze miały troje).

Cerkiew należała do klasztoru bazylianów do XVIII wieku, później była cerkwią parafialną. Do parafii należała również filialna cerkiew św. Jana Ewangelisty w Borysławce.

Według tradycji w podziemiach cerkwi pochowano ostatniego prawosławnego władykę przemyskiego, Michała Kopystyńskiego, który zmarł w 1642 w Kopyśnie. Po wysiedleniu mieszkańców w 1945 cerkiew została zdewastowana i pozbawiona wyposażenia.

Była remontowana w latach 60. i 80. XX w. Podczas remontu w 1966 odkryto pod wieloma warstwami farby szesnastowieczną polichromię w typie bizantyjskim^[1]. Cerkiew stanowiła Filię Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej, otwartą w sezonie letnim. 14 października 2010 została przekazana gminie Fredropol.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Elewacja frontowa
Element budowli
Widok od prezbiterium
Wnętrze cerkwi
Wnętrze cerkwi
Wnętrze cerkwi
Wnętrze cerkwi
Wnętrze cerkwi
Wnętrze cerkwi

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ AgnieszkaA. Gronek AgnieszkaA., Dzieje konserwacji malowideł w cerkwi pw. św. Onufrego w Posadzie Rybotyckiej, „Ochrona Zabytków” (4), 2009, s. 5-16 .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Kryciński, Pogórze Przemyskie, Rewasz, Warszawa 1992
Agnieszka Gronek, Opuszczone dziedzictwo. O malowidłach w cerkwi św. Onufrego w Posadzie Rybotyckiej, Kraków: Księgarnia Akademicka 2015

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[1] AgnieszkaA. Gronek AgnieszkaA., Dzieje konserwacji malowideł w cerkwi pw. św. Onufrego w Posadzie Rybotyckiej, „Ochrona Zabytków” (4), 2009, s. 5-16 .

[1]