Lob
Lob – rodzaj zagrania w grach sportowych polegający na przerzuceniu piłki, buli lub kometki nad przeciwnikiem lub przeszkodą. Wykorzystywany jest w takich sportach jak piłka nożna, tenis, rugby, pétanque czy badminton.
Za pioniera lobowania (wtedy nazywanego jeszcze „tossowaniem”) w tenisie uznaje się Franka Hadowa, który w ten sposób podczas finału Wimbledonu w 1878 roku przezwyciężył opierający się na wolejach agresywny styl gry Spencera Gore’a, pierwszego zwycięzcy Wimbledonu[1]. Jako przeciwśrodek wobec lobów stosowany jest smecz[2].
W piłce nożnej zagranie to polega na przerzuceniu piłki nad przeciwnikiem. W celu wykonania zagrania, gracz uderza piłkę bardzo nisko, nawet wkładając stopę pod piłkę.
Zagranie to może być, zależnie od gry, zarówno formą technicznego strzału, podania, jak też i sposobem ominięcia bul własnych lub przeciwnika (puenta lobem) lub samego zawodnika (dryblingu).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dutkowski 1979 ↓, Przyjdzie walec i wyrówna…, s. 36.
- ↑ Dutkowski 1979 ↓, Czempion okresu pionierskiego, s. 42.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Dutkowski, T – jak tenis, Jan Lis (red.), wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979.