Բագրատ Խալաթյան

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Բագրատ Խալաթյան
Ծնվել էփետրվարի 13, 1860(1860-02-13)
ԾննդավայրԱլեքսանդրապոլ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն[1][2]
Մահացել էոչ շուտ քան 1930[1][2] կամ ոչ ուշ քան 1935[1][2]
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ
Ազգությունհայ
Մասնագիտությունբանահավաք և պատմաբան
ԱշխատավայրՆերսիսյան դպրոց[1]

Բագրատ Անդրանիկի Խալաթյան (փետրվարի 13, 1860(1860-02-13), Ալեքսանդրապոլ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն[1][2] - ոչ շուտ քան 1930[1][2] կամ ոչ ուշ քան 1935[1][2]), հայ բանագետ, պատմաբան։ Սովորել է Մոսկվայում և Գերմանիայում, ուսուցչություն արել Էջմիածնի Գևորգյան ճեմարանում, Գերմանիայում։

Հրատարակել է մոկացի Զատիկ Խապոյենցից գրառած հայ ժողովրդական վեպի մի տարբերակ («Սասմա փահլիվաններ կամ Թըլոր Դավիթ և Մհեր», 1899), «Տասնիններորդ դարի կտակը» (1899), «Հայ ժողովրդական դյուցազնական վեպը» (ռուսերեն 1900, գերմաներեն 1902, հայերեն 1903), «Աղբյուրներ հնագույն հայոց պատմության» (1903) աշխատությունները։ Գրառել է «Ռոստամ Զալի» 5 տարբերակ, ինչպես նաև մի քանի քրդական վիպական երգեր։ Խալաթյանի պատմագիտական հետազոտությունները վերաբերում են հիմնականում ուրարտական շրջանին։ Արաբ մատենագիրների երկերից քաղել և թարգմանել է Հայաստանին վերաբերող նյութեր («Արաբացի մատենագրերը Հայաստանի մասին», 1919

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Բագրատ Խալաթյան» հոդվածին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 4, էջ 704