Laat de dokter maar schuiven

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Laat de dokter maar schuiven
Regie Nikolai van der Heyde
Producent Henk Bos
Robbert Wijsmuller
Scenario Nikolai van der Heyde
Martin Šimek
Toon Kortooms (boek)
Muziek Vladimir Cosma
Titelsong: Laat de Dokter maar schuiven gezongen door Piet Bambergen, geschreven en geproduceerd door Jack de Nijs[1][2]
Distributie Concordia films
Première 27 maart 1980
Genre Komedie
Speelduur 92 min.
Taal Nederlands
Land Vlag van Nederland Nederland
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Laat de dokter maar schuiven is een Nederlandse film uit 1980 van Nikolai van der Heyde. De film is gebaseerd op het boek Laat de dokter maar schuiven van Toon Kortooms. Het is het vervolg op de film Help, de dokter verzuipt! uit 1974. Alleen Piet Bambergen keert terug in zijn rol van aannemer Bram van Tienen. De titelsong, gezongen door Piet Bambergen, is geschreven en geproduceerd door Jack de Nijs.[1][2]

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Het dorp wordt wakker geschud door een ex-inwoner, die in het buitenland rijk is geworden. Hij wil weer terugkeren naar zijn geboortedorp om daar rustig van zijn oude dag te genieten en dood te gaan. Commotie alom, als de bewoners de nieuwe inwoner beter willen leren kennen.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Jo De Meyere Dokter Angelino
Piet Bambergen Aannemer Bram van Tienen
Joop Doderer Pastoor
Hans Boswinkel Onderwijzer
Paul Cammermans Burgemeester
Monique Rosier Maria
Standa Bares Gradje
Nora Bruggeman Ella
Frans Mulder Peerke
Bruce Bennett John
Hidde Maas Taxichauffeur

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

De film werd, ondanks de Brabantse setting van het verhaal, opgenomen in het Utrechtse dorp Kockengen. Aanvankelijk had het Zuid-Hollandse dorp Noordeloos filmlocatie moeten zijn, maar door tegenwerking van kerkelijke zijde ging dit niet door.[3]

Een gedeelte van de filmmuziek, waaronder de titelmelodie, werd door filmcomponist Vladimir Cosma hergebruikt voor de Franse film Pourquoi pas nous? (1981). Het liefdesthema 'Floarea soarelui' (gespeeld op de panfluit) was eerder te horen in de film Le retour du grand blond (1974).