Sint-Eligiuskerk (Oudelande)

Sint-Eligiuskerk
	De kerk anno 2019
Plaats	Oudelande Nederland
Denominatie	PKN
Gewijd aan	Eligius van Noyon
Coördinaten	51° 25′ NB, 3° 51′ OL
Gebouwd in	1275 / 15e eeuw
Restauratie(s)	1962
Monumentale status	Rijksmonument
Monumentnummer	10015, 10016
Architectuur
Bouwmethode	Gotiek
Bouwmateriaal	Bakstenen
Vrijstaande klokkentoren	1400
Interieur
Orgel	1905
Detailkaart
	;
Lijst van rijksmonumenten in Oudelande
Portaal	Christendom

De Sint-Eligiuskerk is een protestantse kerk van de Nederlandse Hervormde Kerk in Oudelande in de provincie Zeeland.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

In 1275 is er een eerste vermelding van een kerk in Oudelande, waarschijnlijk eerst een kapel die later tot kerk verheven werd. De huidige Sint-Eligiuskerk is een gotische kruiskerk, bestaande uit een eenbeukig schip daterend uit de 15e eeuw en een dwarsarm aan de zuidkant, gebouwd omstreeks 1500. Binnen steunt het houten gewelf op een boogfries.

Aan het begin van de 17e eeuw was de kerk bouwvallig geworden en werd een grote restauratie uitgevoerd. Het koor en de noorderdwarsarm werden gesloopt in 1769. Op 20 mei 1925 sloeg de bliksem in de toren tijdens een kerkdienst met grote materiële schade tot gevolg. In 1962 volgde een nieuwe restauratie.^[1]

De kerk werd in 1966 als rijksmonument beschermd.

Klokkentoren[bewerken | brontekst bewerken]

De bakstenen klokkentoren werd gebouwd omstreeks 1400 en kreeg apart ook de status van rijksmonument. De steunberen gaan trapsgewijs omhoog tot de verdieping van de klok. Onder de achtkantige spits bevindt zich een boogfries. De klok uit 1817 met een diameter van 47 cm werd buiten gebruik gesteld.

Orgel[bewerken | brontekst bewerken]

Het pijporgel werd in 1905 geleverd door J.M.W Stooker uit Hilversum. Het orgel dateert uit de 19e eeuw maar de orgelbouwer en plaats van herkomst zijn niet geweten. In 1961 werd groot onderhoud uitgevoerd en in 1998 werd het orgel gerestaureerd door de firma A.Nijsse & Zoon uit Oud-Sabbinge.^[1]