Cerkiew Świętego Onufrego w Husiatynie
 61-216-0001[1]
| |||||||||||||
| cerkiew parafialna | |||||||||||||
..jpg) Widok ogólny | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||||||||||
 49°04′17,42″N 26°12′31,75″E/49,071506 26,208819
| |||||||||||||
Cerkiew św. Onufrego w Husiatynie – zabytkowa greckokatolicka cerkiew parafialna w osiedlu typu miejskiego Husiatynie, siedzibie rejonu husiatyńskiego w obwodzie tarnopolskim na Ukrainie. Należy do rodzaju tak zwanych cerkwi 3-konchowych.
Historia, opis[edytuj | edytuj kod]
Świątynia została zbudowana jako cerkiew prawosławna w ostatnim dziesięcioleciu XVI w. lub na początku wieku XVII. Pierwotnie była to cerkiew obronna z dwukondygnacyjną wieżą, jednak górny poziom tej ostatniej z wyraźnymi elementami obronnymi nie zachował się. Podczas okupacji tureckiej w latach 1672—1699 pełniła funkcję meczetu.
14 lipca 1893 cerkiew spłonęła podczas pożaru w Husiatynie[2].
Nawa budynku jest prostokątna, przylegają do niej absydy, do których z kolei przylegają dodatkowe pomieszczenia. Cerkiew nie posiada prawie żadnej dekoracji zewnętrznej, jej okna, bez obramowań, zlokalizowane są w połowie wysokości ścian. Nawa świątynna przykryta jest sklepieniem kolebkowym. Wszystkie komponenty bryły budynku łączą się ze sobą wewnątrz poprzez arkadowe przejścia. Nad nawą znajduje się kopuła z sygnaturką zlokalizowana na ośmiobocznym bębnie. Architektura cerkwi nosi wyraźne cechy wschodniochrześciańskiego budownictwa sakralnego Wołynia i Mołdawii[3].
W 2015 na cerkwi zbudowano cztery kopułki oraz od frontu portyk z jońskimi kolumnami[4].
Według legendy w cerkwi został ochrzczony Seweryn Nalewajko[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Zabytków Nieruchomych Ukrainy
- ↑ Pożar Husiatyna. „Kurjer Lwowski”. 199, s. 1–2, 4, 20 lipca 1893.
- ↑ J. Tokarski: Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Ukrainie. T. 2. Burchard Edition, 2001, s. 69. ISBN 83-87654-11-6.
- ↑ Dmytro Antoniuk, Husiatyn po raz kolejny [online], kuriergalicyjski.com [dostęp 2017-08-08] (pol.).
- ↑ Історична довідка. [dostęp 2017-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-15)].
