Gończy bretoński
 Gończy bretoński | |
| Inne nazwy |
Griffon Fauve de Bretagne, Płowy gryfon bretoński, Tawny Brittany Griffon, Szorstkowłosy gończy bretoński |
|---|---|
| Kraj pochodzenia | |
| Wymiary | |
| Wysokość |
51-56 cm |
| Masa |
20 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa VI, Sekcja 1, |
Gończy bretoński – rasa psa, należąca do grupy psów gończych i posokowców, zaklasyfikowana do sekcji psów gończych. Podlega próbom pracy[1].
Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Rasa powstała już w XIII wieku zyskując jednak szczyt popularności dopiero w wieku XIX.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Głowa o wydłużonej kufie i wąskiej czaszce. Ogon długi. Nogi i stopy mocne.
Sierść jest bardzo sztywna, prosta i twarda. Niezbyt długa, jedynie na piersi nieco dłuższa.
Występuje w umaszczeniu od płowego do rudobrązowego.
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]
Aktywny i odważny.
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]
Pies wykorzystywany do polowań na wilki. Poluje w sforze.
Popularność[edytuj | edytuj kod]
Mało znany poza Francją.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 265.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David Alderton "Psy", Wiedza i życie, Warszawa 2006
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.