Józef Pomiankowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Pomiankowski
Josef Johann Klemens Pomiankowski
Ilustracja
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1866
Jarosław

Data i miejsce śmierci

21 stycznia 1929
Lwów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Kawaler Orderu Leopolda (Austria) Order Korony Żelaznej II klasy (Austro-Węgry)
Odznaka Polskiej Wojskowej Misji Zakupów

Józef Jan Klemens Pomiankowski herbu Pomian (ur. 23 listopada 1866 w Jarosławiu, zm. 21 stycznia 1929 we Lwowie) – Feldmarschalleutnant c.k. Armii i generał dywizji Wojska Polskiego, przedstawiciel austro-węgierskiej misji wojskowej w Imperium Osmańskim w czasie I wojny światowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Józef Jan Klemens Pomiankowski urodził się 23 listopada 1866 roku w Jarosławiu, w rodzinie Konstantego i Tekli z Rohnów[1]. Ukończył m.in. Wojskową Wyższą Szkołę Realną w Hranicach. W armii austriackiej początkowo służył jako oficer liniowy w kawalerii, w późniejszym okresie został oficerem sztabowym (IV Korpus w Budapeszcie, XI Korpus we Lwowie). Jako kapitan I klasy z korpusu sztabu generalnego został mianowany od października 1901[2] attaché wojskowym Austro-Węgier w Belgradzie i pełnił stanowisko do 30 września 1907 roku. Od 17 grudnia 1909 do 1914 roku służył na tym samym stanowisku w Konstantynopolu. W 1902 roku awansowany do stopnia majora. 11 sierpnia 1914 roku został mianowany generałem majorem ze starszeństwem z 1 sierpnia 1914 roku. 13 sierpnia 1917 roku został mianowany generałem porucznikiem ze starszeństwem z 1 sierpnia 1917 roku[3].

Odznaczony Orderem Leopolda III klasy w 1916[4], Orderem Korony Żelaznej II klasy w 1917[5]. Z dniem 1 stycznia 1919 roku został spensjonowany[3].

25 marca 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała porucznika ze starszeństwem z 13 sierpnia 1917 roku, z zaliczeniem do I Rezerwy armii oraz powołany do służby czynnej na czas wojny aż do demobilizacji[6]. Do czerwca 1919 roku był szefem Polskiej Misji Zakupów w Wiedniu, od lipca do listopada 1919 roku szef Polskiej Misji Wojskowej dla Skandynawii, mieszczącej się w Sztokholmie, od listopada 1919 do kwietnia 1921 roku szef Polskiej Wojskowej Misji Zakupów w Paryżu. Według poufnego raportu rotmistrza Kazimierza Rostworowskiego z 5 sierpnia 1920 roku w sprawie Wojskowej Misji Zakupów w Paryżu: Szef Misji Zakupów, gen. Pomiankowski ma niewątpliwie duże zalety i zasługi. Jako bezwzględnie uczciwy człowiek, bardzo pracowity, doświadczony i systematyczny oficer, rzeczywiście Misję Zakupów wzorowo, po wojskowemu zorganizował, dając jej niestety zbyt biurokratyczne formy,-możliwe w czasach normalnych, szkodliwe w chwilach krytycznych(...). Najgorszy zarzut, jaki gen. Pomiankowskiemu można uczynić, jest jego przerażający pesymizm, przechodzący w formalne zwątpienie, czy Polska jest w ogóle do uratowania, nieproduktywna krytyka wszystkich i wszystkiego, co się w kraju robi (...).

21 kwietnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała porucznika, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[7]. Z dniem 1 lutego 1922 roku został przeniesiony w stan spoczynku z prawem noszenia munduru[8][9]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała dywizji[10].

Na emeryturze mieszkał we Lwowie[11][12][13]. Był autorem wydanego w Wiedniu w 1928 roku dzieła Der Zusammenbruch des Ottomanischen Reiches.

Zmarł 21 stycznia 1929 roku we Lwowie[14]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.

Generał Pomiankowski był żonaty z Marią Stoynowską, z którą miał dwie córki: Marię (ur. 1904) i Janinę (ur. 1905)[15].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 257.
  2. ↑ Awans w c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 253 z 3 listopada 1901. 
  3. ↑ a b Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 142.
  4. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń, 1918, s. 69
  5. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń, 1918, s. 86
  6. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 3 kwietnia 1919 roku, s. 902.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 8 maja 1920 roku, s. 335.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 24 grudnia 1921 roku, s. 1664.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 grudnia 1921 roku, s. 1775.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 737.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1575.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1404.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 878.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 20 lutego 1930 roku, s. 73.
  15. ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 258.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Pomiankowski&oldid=73576588”