Konura kaktusowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konura kaktusowa
Eupsittula cactorum[1]
(Kuhl, 1820)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

papugowe

Rodzina

papugowate

Podrodzina

papugi neotropikalne

Plemię

Arini

Rodzaj

Eupsittula

Gatunek

konura kaktusowa

Synonimy
  • Psittacus cactorum Kuhl, 1820[2]
  • Aratinga cactorum (Kuhl, 1820)[2]
Podgatunki
  • E. cactorum caixana (von Spix, 1824)
  • E. cactorum cactorum (Kuhl, 1820)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Konura kaktusowa[4] (Eupsittula cactorum) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papugowatych (Psittacidae). Jest gatunkiem endemicznym Brazylii. Nie jest zagrożony.

Podgatunki i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Konura kaktusowa występuje we wschodniej Brazylii. Wyróżnia się 2 podgatunki[2][5][6]:

  • E. cactorum caixana (von Spix, 1824) – północno-wschodnia Brazylia
  • E. cactorum cactorum (Kuhl, 1820) – środkowo-wschodnia Brazylia

Zamieszkuje obszary stepowe porośnięte krzewami i kaktusami. Do Europy sprowadzono ją w 1862 roku, lecz rozmnożyć udało się ją dopiero w 1883.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Osiąga długość ciała 25 cm i masę 75–90 g[7]. Samiec różni się od samicy kolorem tęczówki oka – u samca jest ona czerwonawa, u samicy żółtobrunatna.

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]

Żywi się kwiatami i owocami drzew i kaktusów, oraz pędami drzew.

Lęgi[edytuj | edytuj kod]

Gniazduje zazwyczaj w pustych kaktusach i drzewach. Samica znosi 3–6 jaj o średnich wymiarach 25,4 na 19,6 mm, które wysiaduje przez 24 dni. Młode opuszczają gniazdo po 55–60 dniach, gdy są już całkowicie opierzone. Czasem odbywa dwa lęgi w roku.

Status[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje konurę kaktusową za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako dość pospolity. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku, BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako stabilny[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aratinga cactorum, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2014-04-12] (ang.).
  2. a b c Cactus Parakeet (Aratinga cactorum). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-07)]. (ang.).
  3. a b Eupsittula cactorum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Arini Gray,GR, 1840 (1825) (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-07].
  5. Collar, N. & Boesman, P.: Cactus Parakeet (Eupsittula cactorum). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-07].
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Parrots, cockatoos. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-10-14]. (ang.).
  7. Cactus Conure (Eupsittula cactorum). [w:] Parrot Encyclopedia [on-line]. World Parrot Trust. [dostęp 2020-10-14]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]