Ramón de Posada y Soto (obraz Francisca Goi)
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1794 |
| Medium |
olej na płótnie |
| Wymiary |
110,2 × 85,7 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Ramón de Posada y Soto[1] – obraz olejny hiszpańskiego malarza Francisca Goi. Portret przedstawiający sędziego Ramóna de Posadę y Soto znajduje się w kolekcji Fine Arts Museums of San Francisco i jest eksponowany w budynku Legion of Honor[2].
Okoliczności powstania[edytuj | edytuj kod]
Lata 90. XVIII wieku były dla Goi okresem transformacji stylistycznej i intensywnej aktywności malarskiej. Obraz powstał w 1794 roku, zaledwie dwa lata po ataku ciężkiej choroby, w wyniku której Goya prawie rok walczył ze śmiercią, paraliżem i ślepotą. Doszedł do zdrowia tylko częściowo, pozostał jednak głuchy do końca życia[3]. Szybko wrócił do pracy, mimo że nadal odczuwał następstwa choroby. Starał się przekonać kręgi artystyczne, że choroba nie osłabiła jego zdolności malarskich, gdyż plotki o jego ułomności mogły poważnie zaszkodzić dalszej karierze. Zaczął pracować nad obrazami gabinetowymi niewielkich rozmiarów, które nie nadwerężały jego fizycznej kondycji[4]. Choroba przerwała także jego cieszącą się powodzeniem pracę portrecisty, do której powrócił z zaostrzonym zmysłem obserwacji, być może spotęgowanym przez utratę słuchu. Goya malował członków rodziny królewskiej, arystokracji, burżuazji, duchownych, polityków, bankierów oraz ludzi związanych z kulturą. Często portretował też swoich przyjaciół z kręgu liberałów i ilustrados[5].
Opis obrazu[edytuj | edytuj kod]
Do tej ostatniej grupy oświeconych Hiszpanów zainteresowanych reformami społecznymi i sądowniczymi należał Ramón Posada y Soto. Był wybitnym politykiem i sędzią oraz honorowym członkiem Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda[6][7]. Był szwagrem przyjaciela Goi polityka Gaspara Melchora Jovellanosa[6]. Pełniąc obowiązki sędziego kilkakrotnie podróżował do Nowej Hiszpanii. W Meksyku brał udział w założeniu Akademii Sztuk Pięknych św. Karola[3]. Z korespondencji Posady y Soto wiadomo, że w 1794 roku, przebywając w Madrycie, odwiedził Goyę w jego warsztacie[8]. Jako miłośnik sztuki chciał poznać malarza, a także obejrzeć postępy w pracy nad obrazem zamówionym u niego przez meksykańską akademię. Nie wiadomo, jaki był to obraz ani czy Goya ostatecznie go namalował, gdyż w czasie wizyty sędziego jeszcze nie zaczął pracy nad nim. Prawdopodobnie w wyniku tej wizyty powstał portret Ramóna Posady y Soto datowany na rok 1794[9][10].
Goya przedstawił sędziego w półpostaci, na ciemnym, szarozielonym tle. Światło skupia się na twarzy modela, podkreślając jego wydatny nos, grube brwi i inteligentne, czujne oczy. Ma na sobie ciemnozielony kaftan, jasną kamizelkę oraz białą koszulę z koronkami przy mankietach i kołnierzu. Siedzi wyprostowany, a dłonie trzyma schowane pod połami kaftana. Na jego piersi widnieje Order Karola III[6][10] z biało-niebieską wstążką[11]. Goya przedstawia go jako osobę inteligentną i pewną siebie[6][12]. Według Elizabeth Du Gué Trapier wyraz twarzy Posady y Soto jest srogi i nieco odpychający, co sugeruje, że Goya nie czuł sympatii do swojego modela[11].
Malując strój Goya zastosował szybkie i energiczne pociągnięcia pędzlem[12] i typowy czerwonawy podkład[10]. W palecie barw dominują ciemne odcienie, które podkreślają jasną twarz modela[12]. W prawym dolnym rogu znajduje się podpis: Goya. Podobną kompozycję w owalu mają portrety Sędzia Altamirano (1796–1797) i Martin Zapater (1797)[6].
Proweniencja[edytuj | edytuj kod]
Obraz należał do kolekcji José Péreza Caballero w Madrycie[9]. Dzięki donacji Fundacji Samuela H. Kressa stał się częścią zbiorów Fine Arts Museums of San Francisco[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alfonso E. Pérez Sánchez: Goya. Warszawa: Oficyna Imbir, 2009, s. 151. ISBN 978-83-60334-71-3.
- ↑ Alfonso E. Pérez Sánchez, Gonzalo Anes, Jeannine Baticle, Nigel Glendinning, Fred Licht, Teresa Lorenzo de Márquez: Goya y el espíritu de la Ilustración. Madrid: Museo del Prado, 1988, s. 79. ISBN 84-86022-28-2.
- ↑ a b Nigel Glendinning: Goya. La década de los Caprichos. Retratos 1792–1804. Central Hispano, 1992, s. 134–136. ISBN 84-87181-10-4.
- ↑ Robert Hughes: Goya. Artysta i jego czas. Warszawa: WAB, 2006, s. 128–130. ISBN 83-7414-248-0.
- ↑ Pablo J. Rico: Juan Meléndez Valdés. W: Praca zbiorowa: Goya (Catálogo Exposición Ayuntamiento de Zaragoza). Zaragoza: Electa España, 1992, s. 80–81. ISBN 84-88045-37-9.
- ↑ a b c d e f Ramón de Posada y Soto. Fundación Goya en Aragón. [dostęp 2020-03-23]. (hiszp.).
- ↑ José Camón Aznar: Fran. de Goya. T. II 1785-1796. Zaragoza: Caja de Ahorros de Zaragoza, Aragón y Rioja, 1980, s. 119. ISBN 84-500-4165-1.
- ↑ Diego Angulo Íñiguez: Un testimonio mejicano de la sordera de Goya. Zaragoza: Archivo Español de Arte, 1944, s. 391.
- ↑ a b José Gudiol: Goya, 1746–1828. Biografía, estudio analítico y catálogo de sus pinturas. T. I. Madrid: Polígrafa, 1970, s. 292.
- ↑ a b c Vicente Rodríguez García: El fiscal de Real Hacienda en Nueva España: Don Ramón de Posada y Soto, 1781–1793. Oviedo: Universidad de Oviedo, 1985, s. 55–56. ISBN 84-7468-106-5.
- ↑ a b Elizabeth du Gué Trapier: Goya and His Sitters: A Study of His Style as a Portraitist. New York: Hispanic Society of America, 1964, s. 12.
- ↑ a b c Ramón de Posada y Soto. ArteHistoria. [dostęp 2020-03-23]. (hiszp.).