Wikipedysta:Amariusz/brudnopis

Lotnicze Zakłady Naukowe - szkoła powstała 4.11.1946 r. jako Technikum Budowy Silników we Wrocławiu. Obecnie LZN jest zespołem szkół:

• XVI Liceum Ogólnokształcące o profilu ogólnym, ogólnym z rozszerzonym językiem obcym, sportowym (specjalność koszykówka, piłka nożna)
• XIII Liceum Profilowane kształcące w profilach: ekonomiczno-administracyjny, mechatroniczny
• Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 6 kształcąca w zawodach: mechanik automatyki przemysłowej i urządzeń precyzyjnych, monter instalacji gazowych
• Szkoła Policealna Nr 11 kształcąca w zawodzie technik mechatronik na podbudowie liceum profilowanego

Od roku 2005. szkoła nie prowadzi kształcenia w zakresie kierunków lotniczych.

Na terenie szkoły znajdują się następujące statki powietrzne:

• samolot szkolno-treningowy TS-11 Iskra, numer boczny 706
• samolot myśliwski MiG-21UM, numer boczny 7502, szkolny
• samolot myśliwski MiG-21PFM, numer boczny 5609
• samolot myśliwski Lim-1
• samolot wielozadaniowy An-2
• śmigłowiec Mi-2

Link zewnętrzny

www.lzn.pl

Pętlowa Grawitacja Kwantowa

Pętlowa Grawitacja Kwantowa (PGK) - (eng. Loop Quantum Gravity), znana również jako pętlowa grawitacja lub kwantowa geometria, to kwantowa teoria czasoprzestrzeni, która jest próbą pogodzenia pozornie niekompatybilnych teorii mechaniki kwantowej oraz ogólnej teorii względności. Teoria ta jest jedną z rodziny teorii zwanych kanoniczną kwantową grawitacją. Technika pętlowej kwantyzacji została opracowana dla niezaburzonej kwantyzacji niezmienniczej na dyfeomorfizm teorii cechowania. PGK próbuje ugruntować kwantową teorię grawitacji w której sama przestrzeń - w której dzieje się cała fizyka - jest skwantowana.

Pętlowa grawitacja kwantowa jest proponowaną teorią czasoprzestrzeni skonstruowaną na idei kwantyzacji czasoprzestrzeni w rygorze matematycznym teorii pętlowej kwantyzacji. Zachowuje wiele ważnych cech ogólnej teorii względności jednocześnie przedstawiając kwantyzację tak przestrzeni, jak i czasu w skali Plancka w tradycji mechaniki kwantowej.

PGK nie jest jedyną teorią kwantowej grawitacji. Jej krytycy twierdzą, że jest ona teorią grawitacji i niczego innego, jednakże teoretycy PGK próbowali pokazać, że teoria potrafi opisać również materię.

Skala Plancka

W fizyce cząstek i kosmologii, skala Plancka to skala energii w pobliżu $1,22\cdot 10^{19}$ GeV (odpowiadająca masie Plancka) przy której efekty kwantowe grawitacji stają się silne. W tej skali opis oddziaływań cząstek subatomowych w kategoriach kwantowej teorii pola załamuje się (z powodu nierenormalizowalności grawitacji). Mimo, że fizycy mają całkiem dobre zrozumienie innych oddziaływań fundamentalnych na poziomie kwantowym, grawitacja jest problematyczna i nie może być zintegrowana z mechaniką kwantową (w wysokich energiach) przy użyciu kwantowej teorii pola. Przy energiach zmierzających do skali Plancka jest potrzebna dokładna teoria kwantowej grawitacji; wiodącą kandydatką jest teoria strun, lub jej modyfikacja – M-teoria. Inne podejścia do problemu obejmują pętlową grawitację kwantową, przyczynową triangulację dynamiczną i geometrię nieprzemienną. Przewiduje się, że w skali Plancka grawitacja staje się porównywana do innych sił i prawdopodobnie dochodzi do unifikacji wszystkich oddziaływań fundamentalnych, ale szczegóły tej unifikacji pozostają nieznane.

Podobnie – termin skala Plancka wiąże się ze skalą długości w pobliżu $1,616\cdot 10^{-35}$ metra, lub długością Plancka (która jest związana z energią Plancka poprzez zasadę nieoznaczoności). W tej skali koncepcje wielkości i odległości załamują się. Ponieważ komptonowska długość fali jest bliska promieniowi Schwarzschilda czarnej dziury w skali Plancka, foton o wystarczającej energii by zbadać tą sferę nie dałby żadnej informacji. Jakikolwiek foton o energii wystarczającej by zmierzyć obiekt w tej skali mógłby stworzyć cząstkę o tym rozmiarze , która byłaby wystarczająco masywna, by natychmiast stać się czarną dziurą, kompletnie zniekształcając ten region przestrzeni i połykając foton. Ten najbardziej ekstremalny przykład zasady nieoznaczoności tłumaczy dlaczego tylko teoria kwantowej grawitacji jednocząca ogólną teorię względności i mechanikę kwantową pozwoli zrozumieć dynamikę czasoprzestrzeni w tej skali. Jest ona istotna w kosmologii, ponieważ jeśli prześledzić ewolucję kosmosu wstecz do samego początku, na pewnym bardzo wczesnym etapie Wszechświat powinien być tak gorący, że procesy obejmujące energie rzędu energii Plancka (odpowiadające odległościom rzędu długości Plancka) mogły się odbywać. Z tego powodu okres ten jest nazywany erą Plancka.

Zobacz też

• jednostki naturalne
• kwantowa grawitacja

Przyczynowa triangulacja dynamiczna

Przyczynowa triangulacja dynamiczna rozwinięta przez Renate Loll, Jana Ambjørna i Jerzego Jurkiewicza jest podejściem do kwantowej grawitacji, które (podobnie jak pętlowa grawitacja kwantowa) jest niezależne od tła. Znaczy to, że teoria ta nie zakłada istnienia żadnej przestrzeni, ale raczej próbuje pokazać jak ewoluuje sama tkanina czasoprzestrzeni.