Adriaen van de Venne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adriaen van de Venne
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1589
Delft

Data i miejsce śmierci

12 listopada 1662
Haga

Narodowość

holenderska

Dziedzina sztuki

malarstwo, grafika, ilustracja, poezja

Epoka

barok

Połów dusz, 1614, Rijksmuseum
Taniec śmierci, lata 30. XVII w., Ermitaż.

Adriaen van de Venne (ur. 1589 w Delfcie, zm. 12 listopada 1662 w Hadze) – holenderski malarz, grafik, ilustrator i poeta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wszechstronny artysta pochodzący z Delftu, był aktywny w Antwerpii, Middelburgu i Hadze, gdzie w 1625 wstąpił do gildii św. Łukasza. Początkowo malował i rysował sceny historyczne, portrety osobistości i alegorie. W połowie lat dwudziestych XVII wieku w jego twórczości nastąpił radykalny przełom, zaczął tworzyć tzw. grisaille, ograniczył paletę do odcieni szarości i brązów i skoncentrował się na tematyce rodzajowej. Przedstawiał najczęściej pospólstwo, chłopów, żebraków i ludzi z marginesu społecznego, często nawiązywał do przysłów i ludowych sentencji. W 1625 zilustrował Houwelijck, moralizatorskie dzieło poety Jacoba Catsa, który był jego przyjacielem.

Adriaen van de Venne osiągnął za życia znaczny sukces artystyczny i społeczny, w 1637 był dziekanem gildii św. Łukasza w Hadze, a w 1656 współzałożycielem Confrérie Pictura. Uzyskał również tytuł oficjalnego malarza Dynastii orańskiej.

Największe zbiory prac van de Venne posiada Rijksmuseum w Amsterdamie. W Muzeum Narodowym w Warszawie znajduje się kilka obrazów malarza, m.in. Zabawa chłopska i Scena na targu[1]. Dwa inne o niepewnej atrybucji były również przypisywane temu artyście[2].

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Połów dusz, Amsterdam, Rijksmuseum, 1614.
  • Rozejm 1609, Luwr, 1616,
  • Maurycy Orański na łożu śmierci, Rijksmuseum, 1625.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Janina Michałkowa [red.]: Holenderskie i flamandzkie malarstwo rodzajowe XVII wieku. Warszawa: Wydawnictwo Sztuka, 1955, s. 88-89.
  2. Janina Michałkowa (red.), Galeria malarstwa obcego. Przewodnik, Warszawa: Muzeum Narodowe w Warszawie, 1964, s. 95.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Genaille (red.), Słownik malarstwa holenderskiego i flamandzkiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1975, s. 207.
  • Ian. Chilvers: Oksfordzki leksykon sztuki. Warszawa: Arkady, 2002, s. 681. ISBN 83-213-4157-8.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]