Guillaume Seignac

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Seignac, zelfportret, 1906

Guillaume Seignac (Rennes, 1870 – Parijs, 1924) was een Frans kunstschilder. Zijn werk wordt gerekend tot de academische kunst.

Werk van Seignac is momenteel onder andere te zien in het Musée des Beaux-arts in Rennes en het Smith College Museum of Art in San Francisco.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Seignac studeerde aan de Académie Julian in Parijs, waar hij tussen 1889 en 1895 verbleef. Zijn leermeesters waren Prix de Rome-winnaar Gabriel Ferrier, genreschilder Tony Robert-Fleury en vooral William Bouguereau.

In lijn met zijn classicistische opleiding schilderde hij vooral in een neoclassicistische stijl. Ook greep hij terug op de renaissance en de quattrocento. Zijn thema’s ontleende hij vaak aan de klassieke mythologie. Ook maakte hij veel portretten van mooie vrouwen in contrapposto-poses. Daarbij hij zich liet beïnvloeden door Engelse kunstschilders als Albert Moore en Lawrence Alma-Tadema. Seignac werd geroemd om zijn technische vaardigheid, die goed tot uitdrukking kwam in zijn weergave van gewaden.

Galerij[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Cécile Ritzenthaler, L'École des beaux-arts du XIXe siècle : les pompiers, Parijs, Mayer, 1987, pag. 335. ISBN 2-85299-002-4

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Guillaume Seignac van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.