Ignacy Komorowski (kompozytor)
| |
| Imię i nazwisko |
Ignacy Marceli Komorowski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 stycznia 1824 |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
14 października 1857 |
| Przyczyna śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Ignacy Marceli Komorowski (ur. 13 stycznia 1824 w Warszawie, zm. 14 października 1857 tamże) – polski kompozytor i wiolonczelista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Uczył się u znanych polskich wiolonczelistów i skrzypków: J. Hornziela w zakresie gry na skrzypcach i J. Szablińskiego oraz A. Hermana w zakresie gry na wiolonczeli. Od 1850 pracował jako wiolonczelista w Teatrze Wielkim w Warszawie, a także wykonawca w gronach kameralnych części ze swoich pieśni.
Komorowski zmarł na gruźlicę. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 13-IV-29)[1].
Był bratem Józefa Walentego, znanego aktora sceny warszawskiej.
Jan Lechoń zanotował w swym dzienniku pod datą 16 sierpnia 1950:
Przypomniała mi się pieśń Ignacego Komorowskiego Kalina do słów Lenartowicza, a potem jego pomnik na Powązkach, jakiś chłopiec wiejski z wiankiem w rękach i napis „Śpiewakowi Kaliny”. Moja matka, ile razy chodziliśmy na Powązki, zawsze mnie prowadziła na ten grób także. I nieraz śpiewała Kalinę, a ja płakałem, rozumiejąc, że musi być bardzo nieszczęśliwa, skoro śpiewa tak strasznie smutne piosenki.
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
W swojej twórczości starał się naśladować ryt Stanisława Moniuszki[2]. Jest autorem kilku popularnych w XIX wieku pieśni:
- Kalina ze słowami T. Lenartowicza,
- Bo na tym świecie śmierć wszystko zmiecie znana też jako Pieśń masek z „Marii” A. Malczewskiego (wykonywana przez alt z towarzyszeniem chóru),
- Chociaż to życie idzie po grudzie do słów Wincenta Pola, w rytmie poloneza,
- Drzem sobie duszo do słów E. Wasilewskiego,
- Wisła,
- Ukrainiec,
- Maciek.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: IGNACY KOMOROWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-30].
- ↑ Czy też odwrotnie, bo wedle prof. Józefa Reissa i Zbigniewa Adriańskiego (Złota księga pieśni polskich. Pieśni, gawędy, opowieści, Oficyna Wydawnicza Volumen, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1997, s. 102) bardzo wiele utworów Ignacego Marcelego Komorowskiego, m.in. właśnie Kalina, wyprzedza publikacje Śpiewników domowych Stanisława Moniuszki.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia Muzyki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, s. 454.
- Zbigniew Adriański, Złota księga pieśni polskich. Pieśni, gawędy, opowieści, Oficyna Wydawnicza Volumen, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1997, ss. 102–104, (na s. 103 nuty do Kaliny).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Artykuł o Ignacym Komorowskim opublikowany krótko po jego śmierci, tj. 28 listopada 1859 w „Tygodniu Ilustrowanym” (cz. 1, cz. 2)
- Zbiór dzieł Ignacego Komorowskiego w bibliotece Polona
- Śpiewy polskie z towarzyszeniem fortepianu – wersja cyfrowa w Cyfrowej Bibliotece Narodowej