User:Oxygene7-13/sandbox

OXYGENE 7-13 (TALKPAGE) 17:54, 29 February 2016 (UTC)

Dit is een lijst van eisen die ik stel om inzage te verschaffen in mijn telefoon en laptop. Dit is geen vriendelijk verzoek, dit zijn EISEN die gelden voor elke volgende afdeling waar ik zal verblijven. Deze regels betreffen elk volgend personeelslid die “verantwoording” over mij heeft gedurende mijn verdere verblijf. De kliniek heeft mij gedurende een veel te lange periode op mijn zenuwen gewerkt waardoor ik letterlijk mentale schade heb opgelopen die de kliniek vervolgens weer probeert te behandelen. Het huidige beleid heeft er toe bijgedragen dat mijn prognose op bepaalde vlakken hoe langer hoe slechter is geworden, ondanks het feit dat ik aan elke behandeling, test of therapie heb meegewerkt en positief heb afgerond. Gezien het feit dat de kliniek elke vorm van verantwoording in deze van de hand wijst is dit de enige mogelijkheid om een verdere samenwerking te kunnen waarborgen.

• Als ik gelijk heb, krijg ik ook gelijk.
• Ophouden met het triggeren van agressie. Ik zit hier voor een zedendelict, niet voor een agressieprobleem. Deze is ontstaan door toedoen van de kliniek en was die andere 30 jaar van mijn leven niet eens een onderwerp van gesprek. Neem je verantwoording.
• Hecht waarde aan de uitkomst van de door de kliniek aangeboden therapieën. Dit is tot op heden niet het geval gebleken. Ongeacht de uitkomst van de behandelingen blijft de kliniek volharden in negatieve adviezen richting de rechtbank. Als de geboekte resultaten tóch irrelevant zijn, waarom dan überhaupt nog een behandeling aanbieden?
• Ik duld niet langer dat de geschreven stukken over mij vol staan met invullingen, meningen en onwaarheden. Als ik zeg dat iets eruit gaat, gaat het eruit als het niet de waarheid betreft.
• In welke conflictsituatie dan ook, het personeel komt naar mij toe, niet andersom. Ik geef dan zelf wel aan of ik behoefte heb aan een gesprek.
• Mij is al meermaals verweten dat ik het personeel niet hoef te vertellen hoe zij hun werk hebben te doen maar als ik het er op aan laat komen doet het personeel volstrekt NIETS. Draag er dan ook zorg voor dat ik jullie niet HOEF te vertellen hoe iets gedaan dient te worden.
• Ophouden met de typische psycho-spelletjes zoals het ontwijken van vragen/antwoorden of het alleen maar ingaan op datgene waar de patiënt ongelijk in heeft zodat het gedeelte waar de patiënt wél gelijk heeft terzijde wordt geschoven. Deze tactiek werkt bij mij bijzonder averechts. Praat met mij als een mens, niet als een patiënt die niet in staat is een eigen mening te hebben of te vormen. Ik heb deze techniek zelf eens toegepast bij één van mijn therapeuten die dit vervolgens binnen 5 min. niet meer kon verdragen. Neem mij niets kwalijk waartoe het personeel zelf ook niet in staat is.
• Als ik mijn problemen vergelijk met die van andere patiënten wil ik niet langer horen dat je zulke zaken niet met elkaar kunt vergelijken terwijl dit overduidelijk wel het geval is. Bij maatregelen heeft de kliniek beduidend minder problemen de patiënten over één kam te scheren.
• Ik wil nooit meer te horen krijgen dat er geen uitzonderingen gemaakt kunnen worden terwijl dit bij menig ander patiënt veelal wel kan.
• Afspraken worden gemaakt om deze na te komen, niet om van tafel te worden geveegd wanneer dit het personeel wel of niet uitkomt.
• Zorg er ook voor dat, wanneer er afspraken worden gemaakt, deze ook worden doorgegeven aan de collega’s. Overdracht is niet alleen een pauze, het heet OVERDRACHT, niet koffiepauze. Het is al te vaak voorgekomen dat er iets besproken zou worden waarna de middagploeg vervolgens van niets weet.
• Niet liegen. Ik zweer bij alles wat mij hoog en heilig is dat ik echt een keer mijn geduld verlies als er wéér in mijn gezicht wordt gelogen. Ieder mens heeft zijn grenzen, het zou fijn zijn als deze ook konden worden gerespecteerd. Ik kan er met mijn verstand niet bij waarom dit zo moeilijk moet zijn.
• Niet langer koste wat het kost in de bres springen voor de eigen collega’s, al zitten deze nóg zo fout.
• Beslissingen, welke dan ook, vinden in overleg met mij plaats. Altijd. Allemaal. Het gaat om mijn leven, het zou fijn zijn als ik er dan ook bij betrokken wordt.
• Mijn mening doet er toe, in tegenstelling tot hoe het de laatste 5 jaar is verlopen. Dat zou het uitgangspunt moeten zijn. Ik zal geen onrealistische wensen hebben en als ik weet/vindt dat het goed voor mij is, dan is dat ook zo. Er is letterlijk niemand die dit beter kan weten dan ikzelf. Ik heb al minstens een keer of 3 à 4 gelijk gehad inzake mijn eigen behandeling dus hou op mijn inzicht in twijfel te trekken.
• De enige therapie die ik nog zal volgen is de TVP3. Het is het enige wat ik nodig heb om buiten te komen en zoals al zo vaak gezegd, ik laat mij niet behandelen voor de mentale schade die JULLIE hebben aangericht.
• Toon inzicht in eigen handelen. Het klakkeloos ALLES afschuiven op de patiënt is afgelopen. Nu en voor altijd. 5 jaar lang heb ik jullie je gang laten gaan met jullie amateuristische gedrag en genoeg is genoeg. Jullie hebben je kans gehad en flink laten liggen.
• Ophouden met het geveinsde interesse tonen in de patiënt. Het is mij inmiddels meer dan duidelijk geworden dat er weinig is dat jullie minder interesseert dan het welzijn van de patiënt. Als ik aangeef 2 dagen met suïcidale gedachten te heb rondgelopen en het personeel daarna niet eens komt vragen hoe het met mij gaat is dit meer dan duidelijk.
• Er zal alles maar dan ook alles aan gedaan worden om mij naar buiten te helpen. Ophouden met het zeggen dat dit zo is om vervolgens tegenovergesteld te handelen. Geef mij de kans om mijzelf van de goede kant te laten zien buiten de kliniekmuren.
• Er wordt opgehouden met het vragen naar het ontwikkelen van activiteiten buiten de kliniek. Het enige waar dit in resulteert is het bieden van iets wat jullie vervolgens weer kunnen dwarsbomen. Nadat dit drie keer is voorgevallen is de maat voor mij vol.
• Er wordt opgehouden met alles maar dan ook alles van de meest negatieve kant te belichten. Ik ben mij er terdege van bewust dat ik dit zelf ook doe maar ik schaadt er tenminste geen mensenlevens mee.
• Laat klusjes waar je geen verstand van hebt over aan collega’s die wél over de benodigde skills beschikken. Als je het niet kunt, laat ’t dan. (telefooncontroles en dergelijke)
• Ophouden met het zoeken van uitvluchten om ergens maar niets aan te hoeven doen.
• Openheid van zaken. Alle zaken. Geen dubbele agenda’s.
• Houden jullie je aan de regels dan zal ik dat ook doen. Kunnen jullie dit niet opbrengen, valt mij ook niets meer kwalijk te nemen.
• Er wordt opgehouden met het mij kwalijk nemen van zaken die jullie zelf ook niet kunnen. Als je er zelf niet toe in staat bent, verwacht dan niet van mij dat ik dit dan ineens wel moet kunnen.
• Zorg ervoor dat ik jullie überhaupt zo min mogelijk iets kwalijk kan nemen. Ik kom op voor mijn fouten, nu het kliniekpersoneel nog.
• Bij kamercontroles heb ik toestemming er bij aanwezig te zijn. Dit staat zo in de huisregels. Ik heb geen zin in beschadigde of vermiste spullen waar het personeel achteraf zogenaamd niets van af weet.
• Houdt op met het maken van de vergelijking tussen kliniek en de “buitenwereld”. Deze zaken zijn écht niet met elkaar te vergelijken, in tegenstelling tot hetgene jullie ons patiënten proberen wijs te maken. Ik heb geen idee waarmee jullie denken het kliniekbeleid te kunnen vergelijken maar ik heb dit in mijn leven nog nooit meegemaakt en weet zeker dat ik dit ook nooit meer zal meemaken. De rest van de wereld is lang niet zo ziek als jullie mij willen doen geloven.
• Wees op tijd. Gemaakte afspraken zijn geen richtlijnen, het zijn afspraken.
• Mocht er iemand van mening zijn dat ik het kliniekpersoneel niet met voldoende respect behandel, vraag je dan eens af waar deze reacties vandaan komen. Ik heb altijd aan alles meegewerkt en als dit ineens verandert zou je de oorzaak ook eens bij jezelf kunnen zoeken. Klagen kun je bij je collega’s die dit veroorzaakt hebben, niet bij mij. Er is altijd nog zoiets als een normale menselijke reactie, niet alles is een stoornis. Ieder mens heeft zijn grenzen, leer de mijne ook eens respecteren.
• Leer eens te onderkennen dat mijn gedrag jullie geen echte schade berokkend, jullie slapen er geen seconde minder door. Andersom daarentegen hebben jullie acties wél ingrijpende consequenties op MIJN leven. Denk daar maar eens goed over na alvorens mij ook maar IETS kwalijk te nemen.
• Ophouden met het in twijfel trekken van alles wat ik zeg of heb gehoord. Het is niet zo dat de patiënten niets anders te doen hebben dan alles bij elkaar te liegen.
• Als ik ergens écht boos over wordt is dit een behaald succes voortgekomen uit de mij aangeboden behandeling. Waar ik vroeger alles opkropte, ben ik nu in staat om mijn emoties, waaronder boosheid, te uiten. Als er iemand van mening is dat dit de enige emotie is die jullie van mij te zien krijgen, realiseer je dan dat dit ook de enige emotie is die jullie triggeren.
• Vraag mij niet jullie collega’s ergens van op de hoogte te brengen. Dit is jullie werk, niet het mijne.
• Ik heb in mijn leven nog nooit de behoefte gehad geweld toe te passen. Hoe ver kun je iemand in een hoek dringen alvorens het echt fout gaat om het vervolgens nog steeds bij de patiënt neer te leggen?
• Het is de bedoeling dat ik als beter mens de kliniek verlaat dan toen ik hem betrad. Houdt dus op iemand moedwillig geestelijk te vernietigen alleen om jullie wil door te drukken. Patiënten zijn ook mensen, dit wordt te vaak vergeten.

Dit formulier wordt bij instemming ondertekend door de BC’er en mentoren.

BC: ______________ Mentor 1: ______________ Mentor 2: ______________ Patiënt: ______________