User:Filmpenink
ලොකු වලහෙකුයි, මීයො රංචුවකුයි. ගෙදර පිටුපස වත්තක් තියෙනවා. ඒ විතරක් නෙමෙයි ගේ ඉදිරිපස ටිකක් ලොකු බංකුවක් තියෙනවා. වලහා හරිම කැමතියි මේ බංකුවට වෙලා හිරු බැස යන අන්දම බලන්න.
”මේ විදිහට ජීවත් වෙන්න මම හරිම කැමතියි....” වලහා හිමිහිට කීවා. ”මට ඕනෑ කරන හැමදේම මට තියෙනවා....” ”අපිත් කැමතියි මෙහෙම ජීවත් වෙන්න.. අපිට ඕනෑ කරන හැමදේමත් අපිට තියෙනවා.. ඒ ඔක්කොටම වඩා අපිට ඔයා ඉන්නවා....” මීයෝ රංචුවත් උත්තර දුන්නා.
වසන්තය-- thumbnail
අද හරිම ලස්සන කාලගුණයක් තියෙන්නෙ.. ඒක නිසා මට ඕනෑ අද දවසම වත්තෙ වැඩ කරන්න..” යැයි කීව වලහා, වත්තෙ විශාල බිම් පෙදෙසක් සුද්ද කරලා, බඩඉරිඟු හිටෙව්වා. ඉදිරිපස මිදුලෙ සූරියකාන්තා මල් ඇට පැළ කරා.
”අපි මොනවද කරන්න ඕනෑ ?” මීයෝ රංචුව වලහගෙන් ඇහුවා.
”ඔයාලට පුළුවන්නද කැරට් ඇටයි, බෝංචි ඇටයි හිටවන්න ?”
”හුරේ.. අපිට පුළුවන් ඒ වැඩේ මුළු දවසම වුණත් කරන්න..” මීයෝ රංචුව සන්තෝසෙන් උත්තර දුන්නා.
ඊටපස්සෙ බෝංචි ඇටයි, කැරටුයි පැළ කරපු මීයෝ ටික ඒවට වතුරත් දැම්මා.
”කවුරුත්ම අපේ කැරට් පැළ හොරකම් කරන්න එන්නෙ නැතිවෙයි කියලා අපි හිතමු. හවස ගෙදර ගිය මී රංචුව කසු කුසු ගෑවා.
එකපාරටම අඳුරු වළාකුළක් ඇවිත් මුළු අහසම වසාගත්තා.
”ලොකුම ලොකු වැස්සක් එන්නයි යන්නෙ..” වලහා කීවා.
”අම්මෝ.... ! ඔන්න අයිස් කැටත් වැටෙනවෝ....” මී රංචුව කෑගහගෙන ආයෙමත් ගේ ඇතුළට දුවගෙන ගියා..
වැස්ස පෑයුවට පස්සෙ වලහා මීයොත් සමග නැවතත් වත්තට ගියා.
”මොකක් නමුත් මෙතැන සිද්ද වෙලා තියෙනවා..” වලහා බඩඉරිඟු පාත්තිය දිහා බලාගෙන කීවා. ”කාගෙද මේ අඩි පාරවල් ?”
”ආ.... මෙන්න බලන්නකෝ.. කවුරු හරි අපේ කැරට් පාත්තියෙත් ඉඳගෙන ඉඳලා තියෙනවා....” මීයෝ රංචුව කීවා.
”අඩි පාරවල් ගිහින් තියෙන්නෙ නම් කැලෑව ඇතුළට.. කවුද මේ වැඩේ කරන්න ඇත්තෙ..” වලහා හිතන්න පටන් ගත්තා..
ගිම්හානය
”පුදුම රස්නයක්නෙ තියෙන්නෙ..” මීයෝ රංචුව දහඩිය පිසදාමින් කීවා.. ” අහස නිල්ම නිල් පාටයි.. වළාකුලක් පේනතෙක් මානයක නෑ.. ඉරේ රස්නෙට අපිව පිච්චෙනවා..”
”මම දන්නවා රස්නෙට මොනවද කරන්න ඕනෑ කියලා.. මේ වගේ වෙලාවට තමයි අපි පීනන්න ඕනැ..” වලහා මී රංචුවට කීවා.
”අන්න නියම අදහසක්.. යමු යමු.. අපි යමු වැවේ පීනන්න..” මී රංචුව ගත් කටටම කීවා..
”පීනලා ඉවරවෙලා වැල්ලෙ සෙල්ලම් කරමු.. මම මාළු අල්ලන්න බිලීපිත්තකුත් ලෑස්ති කරන්නම්.. ඊටපස්සෙ මම දුඹුරු පාට වෙනකල් අව්ව තැප තැප මාළු අල්ලනවා..” වලහා කීවා.
”දුඹුරු පාට ? මෙයා දැනටමත් දුඹුරු පාටයි නේ..” මී රංචුව එක එක්කෙනාගෙ මූණු දිහා බලාගෙන ප්රශ්න කළා.
කළු වළාකුළු පාවෙලා ඇවිත් ඉර වහගත්තා. එකපාරටම හයියෙන් ගොරවන්න පටන් ගත්තා.
”විදුලිත් කොටනවා..” වතුරෙන් එළියට ආව මී රංචුව අහස දිහා බලාගෙන කීවා.
”ඔක්කොමලා ඉක්මණට බඩු ටික එකතු කරගෙන මේ පඳුර යටට එන්න.. වැස්ස වැඩි වෙන්නයි යන්නෙ..” වලහා මීයන්ට කතා කරන ගමන්, නොතෙමෙන්නට පඳුර යටින් රෙද්දක් සවි කළා.
වැස්සෙන් බේරිලා රෙද්ද යට හිටපු වලහට සහ මී රංචුවට තේරුණා තවත් කවුදෝ අනවසරයෙන් එයාලා ළඟ ඉන්න විත්තිය.
”අනේ අනේ *බැජර්.... ඔයා මොනවද මෙතැන කරන්නෙ ?” වලහා ඇහුවා.
”හ්ම්.... විශේෂ දෙයක් නෑ..” බැජර් උත්තර දුන්නා.
හේමන්නතය
”මම අද යනවා බඩඉරිඟු ගලවන්න....” ලොකු කූඩයක් අතට ගන්න ගමන් වලහා කීවා.
”එතකොට අපි ?”
”ඔයාලට පුළුවන් බෝංචි වල සහ කැරට් වල ඵලදාව නෙලන්න..”
”අයියෝ ! මෙන්න......” මී රංචුව පුදුමයෙන් කෑ ගැහුවා. ”කවුදෝ අපේ එළවළු ගලවලා....”
”කවුරුහරි මගේ බඩඉරිඟුත් ගලවගෙන ගිහින්..” වලහත් බඩඉරිඟු පාත්තියේ එහාට මෙහාට ඇවිදින ගමන් කීවා.
”ඉන්නකො.. අපිට ඔය හොරාව අල්ලගන්න පුළුවන් වුණොත් හොඳ වැඩක් කරනවා..” මීයන්ගේ ඒ කතාවට හිණා වුණ වලහා.. ”හොඳ වෙලාවට අපිට තව එළවළු ඉතුරු වෙලා තියෙනවා” යි කීවා.
”කළු දං කඩන්නත් දැං කාලේ හරි” වලහා මතක් කළා.
”ඔයා දං කඩන්න, අපි එතකොට බිම්මල් ගලවන්නම්....” යැයි කීව මී රංචුව, කැලෑව ඇතුළට දුවගෙන ගියා. වලහත් එයාලගෙ පස්සෙන් ඇවිදගෙන ගියා.
තව තවත් පළතුරු සහ එළවළු නෙලාගෙන ගෙදර යන ගමනෙදි, වලහයි, මීයොයි දැක්කා බැජර් කම්මැලිකමෙන් ගලක් උඩ වාඩි වෙලා ඉන්න විදිහ.
”සීත කාලෙට ගන්න කෑම එකතු කරන්නෙ නැද්ද ඔයා..?” මී රංචුව බැජර්ගෙන් ඇහුවා.
”ආ... ඒක පස්සෙ බැරියැ..” බැජර් උත්තර දුන්නා..
”හරි පුදුමයි....” වලහා එහෙම කියාගෙන යන්න ගියා.
”අන්න පළතුරු මල්ලෙ තියෙන පළතුරු බිමට වැටෙනවා.... පළතුරු මල්ල හිල් වෙලා....” මීයෝ රංචුව වලහගෙ කරේ තිබුණ මල්ල පෙන්නලා කීවා.
”කවුද මේ වැඩේ කරන්න ඇත්තෙ ?” වලහා ඇහුවා.
වලහයි, මී රංචුවයි ගෙදර යනකොට තරමක් තදට කැළෑව පුරාවට මීදුමක් පැතිරිලා තිබුණා. ඒක නිසා ඉර සැඟවෙලයි හිටියෙ.
”මොකද්ද සද්දයක් අපේ ගෙදර පැත්තෙන් ඇහෙනවා..” මීයෝ රංචුව වලහට කීවා.
”මේ මීදුම නිසා මට නම් කිසිම දෙයක් පේන්නෙ නෑ. අඩුම තරමෙ මට මගේ කකුල් දෙකවත් පේන්නෙ නෑ.... කමක් නෑ තව ටිකකින් ආයෙමත් ඉර එළියට එයිනේ..” වලහා කීවා.
”ටික වෙලාවකට පස්සෙ මීදුම මැකිලා ආයෙමත් ඉර මතුවෙන්න පටන් ගත්තා..”
”හැමදේම හොඳට තියෙනවද ?” වලහා ඇහුවා.
”නෑ.. සූරියකාන්තා මලක් අඩුයි..” මී රංචුව දුකින් වලහට උත්තර දුන්නා.
එදා රෑ හයියෙන් හුළං හමන්න පටන් ගත්තා. ගස් අඹරවමින්, අතු පවා කැඩෙන තරමට හයියෙන් හුළඟ හැමුවා. හුළෙඟ සැරට පයින් ගස් වල ගෙඩි තරගෙට බිමට වැටුණා.
”ඒ පාර හුළඟ තවත් සැර වුණා වගේ.. හොඳ වෙලාවට අපිට හොඳ ශක්තිමත් ගෙයක් තියෙන්නෙ..” රෙද්දක් යට ගුලිවෙලා හිටිය මී රංචුව කීවා.
”කාටවත් කිසිම අනතුරක් වෙලා නැතිව ඇති කියලා මම හිතනවා..” වලහා කනස්සල්ලෙන් හිතන්න පටන් ගත්තා..
සිසිරය
”ඉර නම් යන්තමින් පායලා.. හැබැයි වැවේ වතුර නම් සීතලට ගල් ගැහිලා.. දැන් අපිට පුළුවන් වතුර උඩ ලිස්සන සෙල්ලම් කරන්න....” යැයි කීව මීයො රංචුව, සෙල්ලම් කරන්න පටන් ගත්තා.
”හොඳයි.. ඔයාලා සෙල්ලම් කරනකල් දර ටිකක් හොයන්න මම කැළෑවට යනවා....” යි කියා කැළෑවට ගිය වලහා දැක්කා, ගෙයක් උඩට ගහක් කඩාගෙන වැටිලා තියෙන අන්දම.
”කවුද මේ ගෙදර ජීවත් වෙන්න ඇත්තෙ....” එතැනට ගිය වලහා එයාගෙන් ම ඇහුවා.
”මම.. මේ මගේ ගෙදර..” පැත්තක හිටපු බැජර් ගොඩක් දුකින් උත්තර දුන්නා.
”ඉතින්.. ඔයා දැන් මොකද කරන්නෙ ?” වලහා ඇහුවා.
”මුකුත් නෑ..” බැජර් අඬන ගමන් උත්තර දුන්නා.
ටික දවසකට පස්සෙ සීතල එන්න එන්නම වැඩි වෙන්න පටන් ගත්තා. හැම දෙයක්ම හිම වලින් වැහෙන්න පටන් ගත්තා.
”අනේ ! පව් බැජර්..” වලහා මිමිණුවා.
”කෑමත් නෑ, ගෙයකුත් නෑ..” මීයො උත්තර දුන්නා.
”මම යනවා බැජර්ව හොයන්න..” පුටුවෙන් නැගිට ගත්තා වලහා එකපාරටම කීවා.
”අපිත් ආවට කමක් නැද්ද.. හැබැයි ඔයාට වෙනවා අපිව වඩාගෙන යන්න..” වලහගෙ කර උඩට නගින ගමන් මීයො රංචුව කීවා.
”බැජර් ගෙදර නෑ වගේ....” වට පිට බලන ගමන් වලහා කීවා.
අපි එයාගෙ අඩි පාරවල් දිගේ ගිහින් එයාව හොයා ගමු....” මීයෝ වලහට කීවා..
කෑලෑව අයිනේ තිබුණ අඩි පාරවල් දිගේ ආව වලහා, ඇවිත් නතර වුණේ දුඹුරු පාට පුංචි ගෙයක් ළඟ.
”ඒත් මේ අපේ ගෙදරනේ..” වලහගෙ කරෙන් බහින ගමන් මී රංචුව කියන්න පටන් ගත්තා.
සීතලට වෙව්ල වෙව්ලා එළියෙ තියෙන බංකුවේ ඉඳගෙන හිටිය බැජර්, ”මට පුළුවන්ද ඔයාලගෙ දෙර නවතින්න ?” කියලා වලහගෙන් ඇහුවා.
”මොකෝ බැරි.. අපේ ගෙදර ඕනෑ තරම් ඉඩ තියෙනවා..” වලහා උත්තර දෙමින් බැජර්ව සැනසුවා.
”අපේ ගෙදර ඕනෑ තරම් කෑමත් තියෙනවා..” මීයොත් කීවා.
අතේ තිබුණ කූඩයක් පෙන්නුව බැජර්, ”මේ බලන්න මමත් ඔයාලට බෝංචි, කැරට්, බිම්මල්, බඩඉරිඟු ගෙනාවා..”
”දැන් අපිට ඕනෑවටත් වැඩිය කෑම තියෙනවා..”යි කීව මී රංචුව, ගේ ඇතුළට දුවගෙන ගියා.
වලහා ඉක්මණට රෑ කෑම උයන්න පටන් ගත්තා. ඉක්මණින් ගෙදර ඇතුළ උණුසුම් වෙන්න පටන් ගත්තා. ඉතින් හැමෝගෙම හිසට වහලක් තිබුණ නිසා, එදා රෑ හැමෝම හිටියේ කියාගන්නට බැරිතරම් සන්තෝසෙන්.
[සිතුවම් : ඩැනියෙල් වින්ටර්හාගර්]