User:Habibaghaa

حسابداری ذهنی

حسابداری ذهنی یک مفهوم است که نخستین بار توسط ریچارد تیلر نامگذاری شد، این مفهوم (یا حسابداری روانشناسی) تلاش می کند ساز و کاری را که مردم درآن درآمد های اقتصادی را کدگذاری، گروه بندی و ارزیابی می کنند توضیح دهد.حسابداری ذهنی با ادراک از مخارج مختلف ما سر و کار دارد؛ هدف آن این است که تصمیم های مرتبط با پول ما را پیگیری کند تا به ما مدلی برای ارزیابی تصمیمات مالی آتی بدهد. این یک راه برای فهم ساز و کار جهان است. مانند بسیاری از فرآیند های شناختی دیگر، می تواند خطاها و خروج سیستماتیک را از رفتار عقلایی و حداکثر کردن ارزش فعال کند، و کاربردهای آن را می توان قدرتمند دانست. فهمیدن نقص ها و ناکارایی های حسابداری ذهنی برای یک تصمیم گیری خوب و کاهش خطای انسانی ضروری است. همانطور که تیلر می گوید « تمامی سازمان ها، از جنرال موتورز گرفته تا خانوار های تک نفره، دارای سیستم صریح و/یا ضمنی حسابداری می باشند. سیستم حسابداری عموما بطور غیر قابل انتظاری برا تصمیم ها تاثیر می گذارد. ما عمدتا رفتار مشتری را با انحراف از پیش بینی های استاندارد اقتصادی می بینیم؛ حسابداری ذهنی یک چارچوب است که به دنبال توضیح بیشتر درمورد رفتار مشتری است، و توضیح دهد وقتی که یک مشتری ممکن است اصول استاندارد اقتصادی را نقض کند. منحصرا، مخارج فردی عمدتا با ارزش حال رفاه کل یک فرد مرتبط در نظر گرفته نمی شود. به جای آن این مخارج در ماهبت دو حساب در نظر گرفته می شوند: دوره بودجه حال( میتواند یک روند ماهانه به واسطه اقساط باشد، یا به طور سالانه به واسطه درآمد سالیانه)، و موضوع خرج. افراد همینطور می توانند چند حساب ذهنی برای یک نوع منبع را داشته باشند. یک فرد ممکن است از بودجه های ماهانه مختلفی به عنوان مثال برای خرید مواد غذایی و غذا خوردن در رستوران استفاده کند، و به یک مدل خرید را هنگام اتمام بودجه محدود کند در حالی که خرید های دیگر را محدود نمی کند، حتی اگر هر دو مخارج از یک منبع قابل تعویض ناشی شده باشند. یکی از کاربردهای حسابداری ذهنی، فرضیه رفتار چرخه زندگی (شفرین و تیلر 1988)، ثابت می کند که مردم به طور ذهنی دارایی ها را که مربوط هریک از درآمد های حال، رفاه حال یا درآمد آتی باشد تنظیم می کنند و این کاربرد هایی برای رفتار آن ها دارد همانطور که حساب ها عمدتا غیرقابل تعویض هستند و تمایل حاشیه ای به مصرف هر حساب نیز مختلف است.

مطلوبیت، ارزش و معامله

در تئوری حسابداری ذهنی، قاب بندی یعنی شیوه ای که یک فرد معاملهی را به طور موضوعی در ذهن خود چارچوب بندی می کند، مطلوبیتی را که دریافت می کند یا انتظار دارد را تعیین می کند. این مفهوم به طور مشابه در نظریه چشم انداز استفاده می شود، و بسیاری نظریه پردازان حسابداری ذهنی این نظریه به عنوان تابع ارزش در تجزیه و تحلیل خود قبول دارند. باید خاطر نشان کرد که تابع ارزش مقداری است برای بدست آوردن (مستلزم نا امیدی برای ریسک کردن) و محصور برای تلفات (مستلزم ریسک پذیری). چنین چیزی می تواند بر شیوه ارزیابی مردم از معامله ها موثر باشد. با این چارچوب، چگونه مردم چند معامله یا خروجی را با قالب (x+y) تفسیر و یا حساب سازی می کنند؟ آن ها می توانند هم خروجی ها را به هم پیوسته ببینند، و ارزش (x+y) را دریافت کنند در حالتی که خروجی ها متحدند و یا ارزش(x)+ارزش(y)، که در آن حالت میتوان گفت که خروجی ها از هم گسسته اند. با توجه به طبیعت شیب های مختلف تابع ارزش ما برای بدست آوردن ها و از دادن ها، مطلوبیت ما بسته به اینکه چگونه چهار نوع معامله x و y را کدگذاری کنیم(برای بدست آوردن و برای از دست دادن) به طرق مختلفی بیشینه می شود: 1)چند بدست آودن: x و y هردو بدست آودن تلقی می شوند. در اینجا میبینیم که ارزش(x)+ارزش(y)> ارزشx+y)). در نتیجه میخواهیم چند بدست آوردن را از هم جدا کنیم. 2)چند از دست دادن: x و y هردو به عنوان از دست دادن در نظر گرفته می شوند. اینجا می بینیم که ارزش(-x)+ارزش(-y)<ارزش(-(x+y)) 3) ترکیب بدست آوردن: یکی از x یا y بدست آوردن است و آن یکی از دست دادن، اگرچه بدست آوردن همان عددی ست که بین آن ها بزرگتر است. در این مورد ، ارزش(x) + ارزش (-y) < ارزش (x-y). مطلوبیت وقتی یک سود ترکیبی را ادغام می کنیم حداکثر می شود. 4) ترکیب از دست دادن: دوباره یکی از x و y بدست آوردن است و یکی دیگر از دست دادن، اگرچه از دست دادن در این مورد بزرگتر از بدست آوردن است. در این مورد، ارزش (x) + ارزش (-y) > ارزش (x-y). واضح است که میخواهیم یک سود ترکیبی را ادغام کنیم. این مورد عموما به عنوان روزنه امید شناخته می شود. واضح است، راهی که ما دو درآمد را درک می کنیم( گونه ای که برای آن ها حسابرسی می کنیم) می توان بر روی دید مثبت( و یا منفی ما ) بر روی آنها موثر باشد. یکی دیگر از مفهوم های استفاده شده برای درک حسابداری ذهنی تابع مطلوبیت اصلاح شده است. در هر معامله دو ارزش ضمیمه شده وجود دارد. ارزش خرید و ارزش مبادله ای. ارزش خرید همان پولی است که هر فرد حاضر است بپردازد تا کالایی را بدست آورد. ارزش مبادله ای ارزشی است که فرد برای داشتن یک معامله خوب اهمیت قائل می شود. اگر قیمتی که فرد میپردازد با مبدا ذهنی فرد برای قیمت برای کالا برابر باشد، ارزش مبادله ای صفر می شود. اگر قیمت از قیمت مبدا ذهنی پایین تر باشد، مطلوبیت مبادله ای مثبت می شود. مطلوبیت کل دریافت شده از یک مبادله در این صورت، مجموع مطلوبیت خرید و مطلوبیت مبادله ای می شود.

« مفهوم کاربردی »

حسابداری ذهنی به بسیاری از اشتباهات عقلانی و تمایلات ( تعصبات) شناختی منجر می‌شود، که دارای پیامدهای زیادی است.

کارت اعتباری و پرداخت نقدی

نمونه‎‌ای دیگر از حسابداری ذهنی، تمایل بیش‌تر به پرداخت برای اجناس به وسیله‌ی کارت اعتباری به جای پرداخت نقدی است. اگر شخصی برای تهیه‌ی بلیت مسابقه‌ای ورزشی از کارت اعتباری استفاده کند تمایل دارد مبلغ بیش‌تری بپردازد به نسبت زمانی که مورد خرید را می‌توان نقدی به دست ‌آورد. این اتفاق به جداسازی معامله هم ارتباط دارد. جداسازی زمانی که کالا دریافت می‌شود از زمانی که برای آن پول پرداخت شده‌است. کشیدن یک کارت اعتباری پرداخت را به تاریخی دیگر موکول می‌کند ( زمانی که ما صورت‌حساب ماهیانه‌ی خود را می‌پردازیم ) و آن را به مبلغ موجودی ( حاصل‌جمع ) بزرگ‌تر اضافه می‌کند ( در این‌جا صورت‌حسابمان). این تأخیر موجب می‌شود پرداخت پول در ذهن ما کم‌تر و برجسته‌تر به نظر برسد. گذشته از این، پرداخت دیگر در انزوا در نظر گرفته نمی شود. در عوض حالا به عنوان یک خرده افزایش در صورت‌حساب کارت اعتباری به نظر می‌رسد. مثلاً ممکن است تغییر قیمت از 120دلار تا 125دلار باشد به جای 5 دلارهزینه‌‌ی عادی و همیشگی خارج از جیب. و همان‌طور که از در تابع ارزش مشاهده می شود این-V(120$) V(-125$) کم‌مقدارتر از V(-5$) است. این پدیده به عنوان « تفکیک پرداخت » شناخته می‌شود.

ریزه خوری

ریزه‌خوری مفرط رفتار دیگری است که توسط حسابداری ذهنی تبیین می‌شود. برای هزینه‌ای ( یا هجوم کالری ) که لازم است در تصمیمات آینده مورد توجه قرارگیرد می‌بایست در بودجه و در یک حساب مناسب لحاظ گردد. با این حال بازهم هزینه‌های کوچکی اغلب به صورت غیرقانونی باقی می‌مانند ( به خاطر اندازه‌ یا تأثیر ناچیز آن‌ها در کل ) که در نتیجه تصمیمات آتی را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. در مقایسه با مجموع مصرفی وعده‌ی ریزه‌خوری، هر مقدار اضافه‌ از بیسکوییت ( یا چیپس) حاوی مقدارنسبتأ کمی کالری است. پس آسان‌تر این است که خودمان را متقاعد کنیم تا آن مقدار اضافه را ( « یه کم دیگه» ). هر مقدار اضافه مسئول کم آمدن بودجه است، مگراین‌که بتوان کاملأ از بین‌‌برود و فراموش شود. این مورد می‌تواند سبب شود بیش از چیزی که برنامه‌ریزی کرده‌بودیم و می‌خواستیم ریزه‌خوری داشته باشیم.