User:XhakaTR

Lan Selimi u lind në vitin 1886 në Familjen Geci, ishte nipi i Ali Demë Gecit dhe djali i dytë i Selim Sylës. Që në moshë të re u inkuadrua në Lëvizjen Kombëtare, mori pjesë në të gjitha luftërat qe u zhvilluan në mbrojtje të trojeve shqiptare. Në vitin 1913 iu vra vëllau i madh Tahir Selimi në Qafë të Morinës në Mbrojtje të Malsisë së Gjakovës, pastaj Lani vazhdoi luften bashkë me babain, axhallarë dhe vellëzer. Me 1915 Lan Selimi ishte një prej protagonisteve kryesore me vëllaun Bajramin që u shkaktuan dëme të konsiderueshme ushtrisë serbe që bënë masakra në Strellc të Poshtëm, aty lanë shumë të vrarë kah Feriz Haxhitë dhe ku ishte ngujimi në Kullën e Kamishve në Strellc. Me 1917 mori pjesë në luftën e Durrësit i cili ishte një prej prijesve ushtarak me njesitë shqiptaro-austriake për të mbrojtur Durrësin nga fashizmi dhe mërcenaret e tij, ku njësitet ushtarake drejtohen nga Lan Selimi dhe Sybler Kapiteni, ku në këtë luftë Lan Selimi i zuri robë njësitet kundërshtare dhe u hyri në pozicione. Ku nga kjo luftë Lan Selimi (Geci) plagoset rëndë mirëpo vazhdon me luftën, e nga kjo luftë dekorohet nga Franc Jozefi me medaljonin e Kajzerit. Merr pjesë edhe në frontin e Galicisë me ushtritë e huaja në luftërat Kaukazo-Ruse, e më vonë dallget e luftës e sjellin deri në Jemen të Arabisë. Ai kaloi rreth 40 vite të jetës së tij nëpër luftëra. Kthehet në Shqipëri ku pushtetin e kishte marr Ahmet Zogu, mobilizohet në garden ushtarake të tij pasi i ofroi mbështetje mirëpo dita-ditës vie deri te rrebelimi me një grup oficeresh, dhe në Tiranë organizon një protestë kundër Ahmet Zogut dhe regjimit të tij. Pastaj e burgosen dhe vuajtjen e denimit e bëri në Kalanë e Gjirokastrës. Pas daljes nga burgu e lëshojnë me plumba pas shpinde, ndërsa Mbreti Zog deshiron ta burgosë përseri. Lan Selimi kalon në Shalë të Vendit dhe Mirditë e me pas kthehet në Kosovë ku vie kushtrimi nga Plava dhe Gucia, ku Lan Selim Geci me shokë të fshatit Llukë e Poshtmë dhe më shumë burra të Rekës e të Malësisë vazhdojnë luftën, Lani me automatizem merr pozicionin e operacionëve të luftës ku arrin deri tek Kulla e Mbretit që kishte mbetur pa u pushtuar nga shqiptarët më shokët e tij nga mëngjesi deri në mbrëmje e pushtojnë fortifikaten malazeze, dhe aty e mbanë një fjalim të ashpër ku thotë: “sot mbërrijmë këtu, e nesër o gjallë o vdek do të mbërrijmë te lisat e Arzhanicës“. Të nesërmen kur mbërrijnë te lisat e Arzhanicës bie heroikisht në fushën e nderit ku ranë edhe shumë burra si Mehmet Uka, Imer Muça i Nokshiqit e shumë të tjerë.  Lan Selimi ishte një kryengritës që nuk njihte autoritet as të Krajlit e as të Mbretit, as Gjeneral e as Kapedan por vetëm drejtësinë, kombin e atdheun e nga kjo  rrjedh fjala e urtë "A po të nguc kush Lan Selimi, jo valla vetëm Lani po e nguc Lanin", e ka lënë këtë fjalë në Bujan të Malèsisë në Kullën e Sali Manit.

 

  Nga dokumentare: Guci, Novi Pazar, Ulqin e vende të tjera duhet veçuar nacionalistin, ushtarakun e ushtrisë së Ahmet Zogut dhe trimin e mirënjohur Lan Selimin nga fshati Llukë e Poshtme të komunës së Deçanit i cili në luftën heroike që u zhvillua për kalimin Urës mbi lumin Lim arriti që forcave serbe-malaziase t’u shkaktoi humbje të mëdha në një anë, kurse në anën me djelmoshat e rezistences shqiptare arrin të pushtoj pikën më strategjike "Kullën e Mbretit”.

Rol të rëndësishëm rreth përgatitjeve për kryengnitje luajti në ambientin fshatar, që herët edhe Lani iu bashkua Lëvizjes Kombëtare.  Lan Selimi u lind dhe u rrit në fshatin Llukë e Poshtme. Si i ri u inkuadrua në Lëvizjen Kombëtare duke kaluar jetë të gjatë kaçaku. Me 1913, iu vra i vëllai, Tahiri nga forcat serbo-malazeze, atëherë Lani u angazhua edhe më shumë në Lëvizjen Kaçake. Mori pjesë në frontin e Galicisë, në Zonen Neutrale të Junikut, në Revolucionin e Qershorit në Shqipëri më 1924. Në vitet 1929-1939, shërbeu në Shkodër si Toger i xhandarmërisë të Mbretit Zog. E burgosin në Gjirokaster, ku vuajti dënimin me nëntë muaj burgim bashkë me Tuxh Miftarin e Berishës së Brigjeve të Malësisë. Kur Mbretit Zog i lindi djali, Leka, i amnestoi të burgosurit ku u lirua edhe Lan Selimi. Lan Selimi nuk e ndërpreu asnjëherë luftën për çlirimi e bashkim kombëtar. Më 1941, përseri ishte në radhet e Ushtrisë Vullnetare të Rrafshit të Dukagjinit për mbrojten e kufirit nga forcat çetnike serbo-malazeze. U vra heroikisht në luftën e Plavës e Gucisë, në Gusht vitit 1941, në Arzhanicë nga plumbat e armikut. Edhe gjatë kësaj lufte Lani ishte njëri prej luftëtarëve më të dalluar për guxim e trimëri ndaj armikut, ku e pagoi veten shumë herë. Në historinë tonë kombëtare, që nga gojëdhënat e lashtësisë, burrat e Shtatë Copë Llukave, në valët e jetëshkrimeve kishin lënë gjurmë të pashlyeshme. Krenarinë Dukagjinit ia kishte shtuar edhe eprori Lan Selimi, i cili tërë jetën u angazhua në mbrojtjen e trojeve shqiptare. La gjurmë në fushëbeteja me trimëri, la gjurmë në odat e burrave për urtësi, gjërsa ra heroikisht më 1 Gusht të vitit 1941 te Lisat e Arzhanicës, në përpjekje kundër hordhive çetnike.