Կազա Բուոնարոտի
Կազա Բուոնարոտի | |
|---|---|
 | |
| Տեսակ | թանգարան, անշարժ գույք, արխիվ, պատկերասրահ, պատմական շենք-թանգարան և Q124830284? |
| Երկիր |  Իտալիա[1][2][3] |
| Տեղագրություն | Ֆլորենցիա[1][4][3][…] |
| Հասցե | Via Ghibellina 70[4], via Ghibellina, 70, 50122 Firenze[3] և Via Ghibellina 70, 50122 Firenze[5]50122[4]Via Ghibellina? (70) |
| Հիմնադրվել է | 1859[4] |
| Մակերես | 494 քառակուսի մետր, 802 քառակուսի մետր |
| Այցելուներ | 5206 մարդ (2020)[6], 18 942 մարդ (2019)[7], 20 772 մարդ (2018)[8] և 12 643 մարդ (2022)[5] |
| Տնօրեն | Alessandro Cecchi? |
| Հավաքածուի չափս | 785 արխիվային միավոր[8] և 600 արխիվային միավոր[9] |
| Կայք | casabuonarroti.it(իտալ.) և casabuonarroti.it(իտալ.) |
 | |
 | |
Կազա Բուոնարոտի (իտալ.՝ Casa Buonarroti — «Բուոնարոտիի տուն»), թանգարան Ֆլորենցիայում՝ նվիրված իտալացի քանդակագործ Միքելանջելո Բուոնարոտիին (1475—1564): Տունը պատկանել է Միքելանջելոյին և նրա ազգականներին։ Այստեղ նա ապրել է Սետտինիանոյից վերադառնալուց հետո և մինչ Մեդիչիներիի պալատ տեղափոխվելը։
Բուոնարոտի ընտանիքի տունը Ֆլորենցիայում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Միքելանջելոն ծնվել է Արեցո գավառի Կապրեզե քաղաքում, մանուկ հասակում տեղափոխվել Ֆլորենցիա։ Այստեղ նա մշտական բնակություն չի հաստատել, այլ վերադարձել է ժամանակ առ ժամանակ։ Քանի որ հոր եկամուտը շատ չէր, երեխաները վաղ են սկսում աշխատել, հիմնականում կտորի արտադրությունում, որով հռչակված էր Ֆլորենցիան։ Միքելանջելոն սկզբում աշխատում է անվանի նկարիչ Դոմենիկո Գիրլանդայոյի արվեստանոցում, իսկ մեկ տարի անց՝ 1489 թվականի գարնանը, նա տեղափոխվում է Բոբոլի այգիների գեղարվեստի դպրոց, որտեղ էլ սկսում է զբաղվել քանդակագործությամբ։
Ժամանակի ընթացքում ընտանիքը քաղաքում՝ Սանտա Կրոչե եկեղեցուց հյուսիս, ձեռք է բերում չորս հողակտոր, որտեղ 1546-1553 թվականներին տուն են կառուցում (այդ ժամանակ Միքելանջելոն ապրում էր Հռոմում)։ Քանդակագործը ցանկանում էր Ֆլորենցիայում այնպիսի տուն ունենալ, որն արժանի կլիներ իր ընտանիքին և բազմիցս դիմում է իր եղբորորդի Լեոնարդոյին չորս կառույցները վերածել ընտանեկան պալատի։ Միքելանջելոյի մահից հետո նրա մարմինը տեղափոխում են Ֆլորենցիա, քանի որ ընտանիքը ցանկանում էր նրան թաղել հայրենիքում։ Հուղարկավորությունը տեղի է ունենում Սանտա Կրոչե եկեղեցում։ Կտակի համաձայն՝ տունը անցնում է նրա եղբորորդուն՝ Լեոնարդո Բուոնարոտիին, որը վերանորգման աշխատանքներ է իրականացնում Միքելանջելոյի մահվանից 26 տարի անց[10]։
Իր այժմյան տեսքը տունը ստանում է 1612 թվականին Լեոնարդոյի որդիներից մեկի՝ Միքելանջելո Կրտսերի (1568–1647) կողմից։ Նա կարգադրում է բոլոր կառույցները միավորել մեկ համալիրի մեջ, դահլիճներ է տրամադրում հորեղբոր աշխատանքները ցուցադրելու համար։
XIX դարում նրա վերջին տերը եղել է Կոզիմոն, որը տունը կտակում է Ֆլորենցիայի քաղաքապետարանին։ 1859 թվականին՝ Կոզիմոյի մահից հետո, այստեղ թանգարան են բացում։
Թանգարան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Թեև Կազա Բուոնարոտի թանգարանը նվիրված է Միքելանջելոյին, այստեղ շատ չեն նրա աշխատանքները։ Գրադարանային հավաքածուն ներառում է ընտանիքի արխիվը, նկարչի մոտ 200 նկարներ և նամակներ[11]։ Հավաքածուի մեջ են մտնում Միքելանջելոյի վաղ շրջանի աշխատանքներից «Մադոննան սանդուղքի մոտ» և «Կենտավրոսների մարտը» խորաքանդակները։ Թանգարանում է գտնվում նաև Միքելանջելոյի դիմաքանդակը, որը Դանիելե դա Վոլտերայի աշխատանքներից է։ Վերջինիս քանդակագործն օգնել է իր խորհուրդներով և էսքիզներով։ Պատկերասրահը հագեցած է Արտեմիզիա Ջենտիլեսկիի և այլ իտալացի նկարիչների ստեղծագործություններով, որոնք պատվիրել էր Միքելանջելո Բուոնարոտի Կրտսերը[12]։ Թանգարանում ցուցադրվում են նաև հնագիտական պեղումներից հայտնաբերված գտածոներ, որոնք վերաբերում են Տոսկանայի պատմությանը։
Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Նկարներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
-
Մադոննան մանկան հետ -
Գլխի էտյուդ, 1530 -
«Հիսուսի հարությունը» հորինվածքի ուրվանկար -
Ալլեգորիա
Ճարտարապետական նախագծեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
-
Ֆլորենցիայի Սան Ջովաննի տաճարի նախագիծ -
Կառույցի հատակագիծ -
Ֆլորենցիայի Սան Ջովաննի տաճարի նախագիծ -
Ֆլորենցիայի Սան Լորենցո տաճարի ճակատի ուրվանկար
Այլ ցուցադրանմուշներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
-
Միքելանջելոյի կիսանդրին, Դանիելե դա Վոլտերա -
Նատյուրմորտ-խաբկանք, (պահարանի դուռ) -
Էտրուսկների սարկոֆագ տղամարդու քանդակով -
Էտրուսկների սարկոֆագ կնոջ քանդակով
Սկզբնաղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Ugo Procacci, La casa Buonarroti a Firenze, Milano, Electa, 1965
- Ragionieri, Vasarri, Casa Buonarroti, Firenze, SPES, 1987
- Джорджо Вазарі «Життєписи», Т 5, М, «Искусство», 1971, с. 213—344
- Ротенберг Е. «Мікеланджело Буонарроті», М, «Изобразительное искусство», 1976
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 dati.beniculturali.it — 2014.
- ↑ Sistema Cultura — 2018.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 https://www.archivesportaleurope.net/directory/-/dir/ai/code/IT-FI0754
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Sistema Cultura
- ↑ 5,0 5,1 Indagine sui musei e le istituzioni similari — 2024.
- ↑ Indagine sui musei e le istituzioni similari — 2022.
- ↑ Italian National Institute of Statistics Indagine sui musei e le istituzioni similari — 2021.
- ↑ 8,0 8,1 Indagine sui musei e le istituzioni similari — 2020.
- ↑ Italian National Institute of Statistics թանգարանների և նմանատիպ հաստատությունների վերաբերյալ ԻԱՎԻ-ի 2015 թվականի հետազոտություն — 2017.
- ↑ Ragionieri, Pina (1997). Casa Buonarroti. Electa. էջեր 7–9. ISBN 9788843563494.
- ↑ Symonds (1893). The life of Michelangelo Buonarroti, based on studies in the archives of the Buonarroti family at Florence, in two volumes (1, 2). New York: Scribner.
- ↑ Spike, John T. (1991). «Artemisia Gentileschi. Florence, Casa Buonarroti». The Burlington Magazine. 133 (1063): 732–734. ISSN 0007-6287. JSTOR 884954.