User:Jcnjd2815/sandbox
General brygadyBronislaw Antoni Noel urodzony 23 marca 1897 r. W Lancucie pochodzil z rodziny francuskiej osiadlej w Polsce na przelomie XVII i XVIII wieku, od szeregu pokolen spolonizowanej. Syn Stanislawa Noela (prawnika zatrudnionego w Namiestnictwie Galicji we Lwowie, a nastepnie starosty w Lancucie i Drohobyczu) oraz Wandy z Bielanskich, Bronislaw Noel po zlozeniu matury zostal powolany do wojska austriackiego i skierowany na front serbski, gdzie doszedl do stopnia podporucznika rezerwy. Z chwila powstania Polski niepodleglej zglosil sie w 1918 roku do sluzby w Wojsku Polskim. Pracowal w Komisji Likwidacyjnej oraz Zbrojowni w Krakowie przy przejmowaniu dla Polski sprzetu i materialow od rozpadajacego sie wojska austriackiego. W lipcu 1920 jako porucznik otrzymal przydzial liniowy do 4-go Dywizjonu Artylerii Konnej 6-tej Brygady Jazdy jako dowodca plutonu, a nastepnie baterii. W kampanii polsko-bolszewickiej odznaczony zostal Orderem Virtuti Militari V klasy oraz Krzyzem Walecznych. Awans na kapitana uzyskal 1 lipca 1923 r. W okresie od stycznia do lipca 1928 roku pelnil funkcje inspektora w Szkole Podchorazych Rezerwy Artylerii we Wlodzimierzu Wolynskim. Od lipca 1928 do maja 1929 skierowany do Inspectoratu Armii. Studia w Wyzszej Szkole Wijennej w Warszawie, a nastepnie w Ecole Superieure de Guerre W Paryzu odbyl w okresie od maja 1929 do grudnia 1932. 1 stycznia 1932 uzyskuje stopien majora. Po ukonczeniu wyzszych studiow wojennych pracowal kolejno w Oddziale III sztabu Glownego (grudzien 1932 – pazdziernik 1933), jako szef Sztabu 18 Dywizji Piechoty (pazdziernik 1933 – maj 1936), jako dowodca Dywizjonu 30 Pulku Artylerii Konnej w Lomzy (czerwiec 1936 – maj 1937). Po krotkim stazu w armii rumunskiej (maj – pazdziernik 1937) oraz kilku miesiacach pracy w II Oddziale Sztabu Glownego objalstanowisko attache wojskowego w Pradze (marzec 1938 – czerwiec 1939) z rownoczesnym awansem na populkownika dyplomowanego. W okresie od czerwca do 19 wrzesnia 1939 byl szefem Oddzialu II Sztabu Armii „Karpaty”. Po kampanii wrzesniowej przedostal sie przez Rumunie do Francji, gdzie dostal przydzial do Oddzialu III Sztabu Naczelnego Wodza (Paryz – Londyn, grudzien 1939 – sierpien 1940). W sierpniu 1940 r. Obejmuje stanowisko attache wojskowego w Berne w Szwajcarii, a w 1942 przechodzi do armii polskiej w Szkocji, gdzie otrzymal przydzial do formujacej sie I Dywizji Pancernej gen. Maczka. Tutaj uzyskuje awans na stopien pulkownika dyplomowanego (1 stycznia 1943). W okresie od paxdziernika 1943 do lutego 1946 jako dowodca artylerii dywizyjnej walczy na kontynencie we Francji, Belgii i Holandii, a nastepnie bierze udzialw okupacji Niemiec. Wraz z Dywizja przechodzi w 1946 roku do Wielkiej Brytanii, gdzie w Polskim Korpusie Rozmieszczenia i Przysposobienia kieruje przygotowaniem polskich zolnierzy do zycia cywilnego. Po demobilizacji osiedla sie w Londynie. Stopien generala brygady otrzymal 1 stycznia 1964 roku. W okresie walk z Niemcami otrzymal po raz drugi Order Virtuti Militari (iV klasy) oraz czterokrotnie Krzyz Walecznych. Byl odznaczony francuska Legia Honorowa, brytyjskim DSO, belgijskim Orderem Leopolda oraz holenderskim Oranie Nassau. Zmarl w Londynie 21 sierpnia 1979. Ozeniony z Felicja z Filipowiczow byl ojcem dwojga dzieci: Adama i Ewy z Noelow Trojanowskiej.