Jump to content

User:PSY284

From Wikipedia, the free encyclopedia


Öz Referans Etkisi[edit]

Öz referans etkisi, insanların bilgide yer alıp almadıklarına bağlı olarak o bilgiyi farklı şekilde kodlama eğilimidir. İnsanlardan, bir şekilde kendileriyle ilgili olan bilgiyi hatırlamaları istenmesi, o bilgiyi hatırlama oranlarını arttırılabilir. [1]

Araştırma[edit]

1955'te George Kelly, insanların kişisel kurgularını nasıl oluşturdukları ile ilgili teorisini yayınladı. Bu, her bireyin psikolojik süreçlerinin olayları tahmin etme biçiminden etkilendiği fikrine dayanan genel bir bilişsel teoriydi. Bu teori, kişisel kurgu[2] fikirlerine zemin hazırladı. Yüklem teorisi[3], insanların kendileriyle ilgili şeyleri başka birinin başına gelen aynı şeyden farklı bir şekilde açıklayabildikleri için, bir benlik yapısı oluşturmayı da içeren, davranış ve olayların nedenlerini nasıl ilişkilendirdiklerinin bir açıklamasıdır. Yükleme kuramıyla ilgili olarak, temel yükleme hatası[4], kişinin bir durumdaki birinin davranışını, durumun dış faktörlerini dikkate almak yerine içsel özelliklere (kişilik) vurgulayarak izah etmesinin açıklamasıdır. Jones, Sensenig ve Haley [5]gibi çalışmalar, deneklerden sadece "en önemli özelliklerini" tanımlamalarını isteyerek benliğin özel bir yapısı olduğu fikrini doğruladı. Sonuçlar, yanıtların çoğunun "hassas", "zeki" ve "arkadaş canlısı" gibi olumlu özelliklere dayandığını gösterdi. Bu deney, insanların kendilerini değerlendirmelerinin, diğerlerini değerlendirmelerinden farklı olduğunu gözlemlemenin iyi bir yolu olduğu için, yanıltıcı üstünlük gibi diğer bilişsel fenomenlerle çok iyi bağlantılıdır. 2012'de Stanley B. Klein, benlik ve hafıza ve bunların öz referans ile ilişkileri üzerine bir makale yayınladı. Son yıllarda, öz referans etkisi üzerine yapılan çalışmalar, mekanizmaların tanımlanmasından hafızanın doğasını anlamada öz referansın bir araştırma aracı olarak kullanılmasına kaymıştır. Klein, kişinin kendisiyle ilgili olarak kodladığı sözcüklerin (kendiyle ilgili olma etkisi) benlikle ilgisi olmayan sözcüklerden daha sık hatırlandığını tartışır.[6]

Japonya'da, hafızayla ilişkin daha yüksek özgecilik gösteren insanlar, öz referans etkisi [7]sergilememe eğilimindedir.

İlişkili Beyin Bölgeleri[edit]

Kortikal orta hat yapıları[edit]

Son 20 yılda benlik kavramına odaklanan bilişsel sinirbilim çalışmalarında bir artış oldu.[8]  Bu çalışmalar, öz referans etkisinde rol oynayan sinirsel kodlama avantajlarını açıklayabilecek belirli beyin bölgelerinin olup olmadığını belirleme umuduyla gerçekleştirildi. Çok sayıda araştırma, kortikal orta hat bölgesi olarak tanımlanan beynin çeşitli bölgelerine odaklanmıştır. Beyin görüntüleme çalışmaları, kortikal orta hat bölgelerindeki nöral aktivitenin kendine özgü olup olmadığı sorusunu gündeme getirmiştir. Bu soruları tartışmak için 1433 katılımcıyı temsil eden 87 çalışmayı içeren kantitatif bir meta-analiz yapılmıştır.[9] Analiz, katılımcıların benlik kavramını içeren görevleri gerçekleştirirken beyinlerindeki birkaç kortikal orta hat yapısının etkinleştiğini ortaya çıkardı. Bu tür orta hat aktivasyonlarını bildiren çalışmaların çoğu, öz referans, öz değerlendirme ve kişilik özelliklerine dayalı yargılar gibi benliğin sosyal veya psikolojik yönleriyle ilgili nöral süreçleri ortaya çıkarmaya yönelik görevleri kullanır. Ayrıca, kortikal orta hat yapıları, kendilik temsilinin çeşitli biçimlerde algılanan rollerine ek olarak sosyal ilişkilerin işlenmesinde ve tanıdık insanları ayırt etmede de rol oynar. Başkaları arasındaki sosyal etkileşimleri anlama veya başkalarına sosyal özellikler atfetme (izlenim oluşumu) süreçleri sırasında orta hat aktivasyonlarını gösteren çalışmalar, tipik olarak deneklerin diğer insanların zihinsel durumuna atıfta bulunmalarını gerektirir.[10]

Prefrontal korteks[edit]

Kortikal orta hat yapısında öz referans etkisi ile ilişkili olduğuna inanılan birkaç alan vardır. Öz referans etkisinde rol oynayan en aktif bölgelerden biri, medial prefrontal korteks (mPFC) gibi görünmektedir. Prefrontal korteks (PFC), karmaşık davranışların planlanmasında, sosyal durumlarda kişilik özelliklerinin ifade edilmesi ve düzenlenmesinde görev aldığına inanılan bir bölgedir. Prefrontal korteksin benzersiz kişilik özelliklerinin düzenlenmesine dahil olması, onun öz referans etkisinde nasıl önemli bir bileşen olabileceğini gösterir. Her iki yarım küredeki medial prefrontal korteks, süreklilik ve birlik duyguları ve eylemlilik gibi temel özelliklerden oluşan teorik bir yapı olan "kendilik modeli"nden sorumlu bir bölge olarak düşünülmüştür.[11]

Öz referans etkisinin medial prefrontal korteks ile bağlantılı olduğu iddiası, öz referans verme sürecinde yer alan mekanizmaları anlamayı hedefleyen birkaç deney sonucunda ortaya atılmıştır. Katılımcıların kendi zihinsel durumları hakkında düşünmelerini veya iç gözlem yapmalarını gerektiren bu deneylerde katılımcıların medial prefrontal kortekslerinin etkinleştiği fark edildi. Örneğin, ventromedial prefrontal korteksteki aktivite, katılımcıların kendi kişilikleri veya tercihleri ​​hakkında rapor verdiği, birinci şahıs bakış açısını benimsediği veya mevcut duygusal durumlarını yansıttığı görevlerde gözlemlenmiştir. Ventromedial prefrontal kortekstekine benzer bir aktivite, katılımcıların, ögeler kendi kendine uygun bir şekilde kodlandığında ortaya çıkan hafıza avantajını gösterdiği durumlarda görüntülenir.[12] Katılımcılar öz referansa ilişkin görevlerini yerine getirirken gerçekleştirilen çeşitli fonksiyonel manyetik rezonans görüntüleme (fMRI) testleri uygulandı. Sonuçta, ventral medial ve dorsal medial prefrontal kortekste KOSB-kontrast görüntüleme (BOLD) sinyallerinde tutarlı bir artış olduğu anlaşıldı.[13] BOLD fMRI, serebral kan akışı, serebral kan hacmi ve kan oksijenasyonundaki değişikliklerin karmaşık bir izlemesini yansıttığından, fMRI sinyallerinin yorumlanabilmesi için BOLD sinyallerinin ölçülmesi gereklidir.[14]

Parietal lob[edit]

In addition to areas of the prefrontal cortex, research has suggested that there are areas within the parietal lobe that also play a role in activating the self-reference effect. Araştırmalar, prefrontal korteksin bölümlerine ek olarak, parietal lobda da öz referans etkisini aktive etmede rol oynayan bölgeler olduğunu ileri sürüyor. fMRI sırasında öz referansa ilişkin çeşitli görevleri tamamlamaları istenen katılımcıların medial, lateral parietal kortekslerinde ve BOLD sinyallerinde artışlar olduğu ortaya çıktı.[13] Medial parietal lobun öz referans vermede bir rol oynayıp oynamadığını daha iyi anlayabilmek için katılımcılara o bölge üzerinde transkraniyal manyetik stimülasyon uygulandı. Bu bölge üzerindeki uyarım, katılımcıların diğerlerine dair yargılarını hatırlama yeteneklerine kıyasla kendi zihinsel benlik yargılarını hatırlama yeteneklerinde bir azalmaya neden oldu.[15]

Yaşam Boyu Gelişim[edit]

Çocukluk[edit]

Benlik algısının gelişimi ve kişinin başkalarından eşsiz bir biçimde farklı olduğu anlayışı, öz referans etkisi avantajının gelişiminde hayati önem taşır. Küçük çocuklar büyüdükçe, benlik algıları ve etraflarındaki dünyayı anlayışları sürekli şekilde artar. Bunun her çocuk için farklı evrelerde gerçekleşmesine rağmen, araştırmalar öz-referans avantajının erken gelişimde oluştuğunu göstermiştir. Çocukların hatırlama becerilerine odaklanan araştırmalar, 5 yaş kadar küçük çocuklarda öz-referans etkisinin avantajını göstermiştir.[16] Dil gelişiminin, öz-referans etkisinin gelişiminde ve kullanımında önemli rol oynadığı görülmektedir. Sözlü etiketlemenin hafızayı geliştirmek adına ilk stratejik davranışlardan olduğu küçük çocuklar tarafından gösterilmiştir ve çocuklar yaş ve dil gelişimlerinde ilerledikçe öz referans etkisi içeren hafıza görevlerindeki performansları artar.[16] 2011'de anaokulu öğrencileri üzerinde yapılan bir çalışmada, 3 yaş kadar küçük çocuklar üzerinde yapılan gözlemler, öz-referans etkisinin öz-farkındalık becerileri tarafından etkinlik belleklerinde belirgin olduğu bulunmuştur.[17]

Yetişkinlik[edit]

Çocuklarda olduğu gibi, benlik kavramının aralıksız gelişimi, bireylerde öz-referansın gelişimi ile ilişkilidir. Yaşam boyunca yakın başka kişiler ile kurulan ilişkilerin, belleğe ilişkin olarak öz-referans üzerinde etkisi olduğu görünmektedir. Başkalarını kendi benlik kavramımıza ne boyutta dahil ettiğimiz, sosyal psikologların özel ilgi konusu olmuştur. Yakınlık ve kişisel ilişkiler teorileri, öz-referans etkisinin hedef olarak kullanılan başkaları ile ilişkilerin yakınlığından etkilendiğini öne sürebilir. Bazı araştırmalar, yakınlığı benliğin diğerine uzantısı olarak tanımlar ve kişinin yakın bir başkası hakkındaki bilişsel süreçlerinin o kişiyi benliğin bir parçası olarak içerecek biçimde geliştiğini öne sürer. Bu fikirle tutarlı olarak, karşılaştırma hedefi ebeveyn, arkadaş ya da eş gibi yakın bir diğer kişi olduğunda öz-referanslanan materyale sağlanan anma avantajının azaltılabileceği veya ortadan kaldırılabileceği kanıtlanmıştır.[18] Öz-referans etkisinden faydalanma kapasitesi, ömür boyunca, hatta yaşlılığa kadar nispeten yüksek kalır. Normal biçimde işlev gören yaşlı yetişkinler, öz-referanstan yararlanabilir. Yaşlanma, uzun süreli bellek de dahil olmak üzere bir dizi alanda bilişsel bozukluklarla işaretlenir, fakat yaşlı yetişkinlerin bellek performansı şekil verilebilirdir.[19] Derin kodlama süreçleri ile meşgul olan hafıza stratejileri ve yönlendirmeleri yaşlı yetişkinlere fayda sağlar. Örneğin, yaşlı yetişkinler, diğer anımsatıcı stratejilere kıyasla kişisel olarak ilişkili bilgilere (örneğin, önemli doğum tarihlerine) dayanan kendi kendine oluşturulan stratejileri kullanırken daha fazla hatırlama sergilerler. Bununla birlikte, araştırmalar öz-referans avantajını kullanmada yaşlı yetişkinler ve genç yetişkinler arasında bazı farklar olduğunu göstermiştir. Genç yetişkinler gibi, yaşlı yetişkinler de kendisine atıfta bulunulan öğeler için üstün bir tanıma sergilerler. Fakat, bireyin sahip olduğu bilişsel kaynakların miktarı, yaşlı yetişkinlerin öz-referanstan ne kadar faydalandığı üzerinde etkiye sahiptir. Öz referans, yaşlı yetişkinlerin hafızasını geliştirir, ancak faydaları, görevin sosyal ve kişisel olarak ilgili doğasına bakmaksızın sınırlıdır.[19] Kendine atıfta bulunmadaki bu değişikliğin bir nedeni, yaşlı yetişkinlerde öz referans çalışırken gözlemlenen beyin aktivasyonundaki değişiklik olabilir. Yaşlı yetişkinler, orta prefrontal kortekste ve singulat kıvrımı boyunca genç yetişkinlerden daha fazla etkinlik göstermiştir. Bu bölgeler genellikle öz referans işleme ile ilişkili olduğundan, bu sonuçlar yaşlı yetişkinlerin olumlu bilgi için anımsatıcı desteğinin, bu bilgiyi kendileri ile ilgili olarak işleme eğiliminin artmasından kaynaklanabileceğini öne sürmektedir. Bu "pozitiflik değişiminin", yaşlı yetişkinlerin duygu düzenleme hedeflerine genç yetişkinlerden daha fazla vurgu yapmaları ve yaşlı yetişkinlerin hayattan duygusal anlam çıkarmak ve olumlu etkiyi sürdürmek için daha büyük bir motivasyona sahip olmaları nedeniyle ortaya çıkabileceği ortaya atılmıştır.[20]

Öğrenciler Üzerindeki Etkisi[edit]

Öğrenciler genelde anılarını hatırlamakta zorluk yaşarlar. Bu yüzden, öz-imleme ile kodlamak öğrenciler için önemlidir ve bilgileri hatırlamada onlara yardımcı olur. Bu çalışmanın amacı öz-referansın etkilerini incelemektir.

Rogers, Kuiper, ve Kirker (1977) öz-referansın etkisi hakkındaki ilk çalışmaları yürütmüş ve sonuç olarak, makaleleri ile alanın temelini atmışlardır. Bu çalışmanın ana odağı benliğin önemini ortaya çıkarmak ve nasıl kişisel bilgilerin işlenmesiyle ilişiği olduğunu ortaya koymaktır[21]. Öz-referans etkisi güçlü bir kodlama stratejisi olarak görülmüştür ve 30 yıldan uzun bir süredir geçerli olmuştur (Gutches et al., 2007). Bu çalışmanın sürecinde, öğrenciler bir araya getirilip, dört farklı görev gruplarına dağıtılmışlardır. Sonrasında, sunulan özellik sıfatlarına kendilerine uygun olup olmamasına bağlı olarak evet ya da hayır denmeleri istenmiştir. Görevler yapısal, ses bilimsel, anlamsal ya da öz-imlemsel olarak dörde ayrılmıştır. Çalışmayı destekleyen birden fazla teori vardı. İlki, kişilik teorisine göre, gözlemcinin özellik sıfatlarına baktığında oluşturduğu ağ, kişisel bilgileri işlemenin ana öğelerinden biridir. Bu çalışmayı destekleyen başka bir teori ise yüklem teorisidir. Başka bir örnekte, kişinin organizasyon özelliklerinin de öz-imleme etkisine uyduğu gözlemlenmiştir (Jones et al., 1971). Benlik önemli ve güçlü bir süreç olarak kabul edilmiştir çünkü kişisel bilgilerin, anıların ve yorumlamaların işlenmesiyle sorumlu olan bir şemadır (Rogers et al., 1977).

Bunun yanı sıra, öz-referans etkisini incelerken Gutchess, Kensinger, ve Schacter (2007) yaş faktörünü de dâhil etmişlerdir. İlk ve ikinci çalışmaların katılımcıları genç ve yaşlı bireylerdir ve onlara kodlanmış sıfatların kendilerini anlatıp anlatmadığı sorulmuştur. Üçüncü çalışmada ise, bu özelliklerin kendilerinde olmasını isteyip istemedikleri sorulmuştur. Çalışmanın sonucu yaş faktörünün önemli olduğunu, yaşlıların ilişkili öz-referans içeren maddeleri üstün bir performans ile tanımalarıyla ortaya çıkarmıştır. Yine de, öz-referans yapan yaşlı yetişkinlerin geri yükleme seviyesi genç yetişkinlerden farklıydı. Bu çalışmadaki önemli etkenlerden biri bilişsel kaynakların kullanılabilirliği oldu. Bilişsel kaynakların fazla olduğu zamanda hafızayı geliştirme becerisi genç ve yaşlı yetişkinler için sosyo-duygusal işleme bakış açısının tahmininden saptı (Gutches et al., 2007).

Hartlep ve Forsyth (2001)’in uygulamalı olarak kabul edilen çalışmasında ise iki farklı sınav çalışma metodu incelenmiştir. İlk yöntem anket, soru sormak, okumak, üstüne düşünmek, anlatmak ve yeniden gözden geçirmekten oluşur ve diğer adı ise SQR4’dır. Diğer yöntem ise öz-referans metodu idi. Üçüncü grup kendilerine hiçbir özel çalışma stili yönergeleri verilmeyen kontrol grubu idi (Hartlep & Forsyth, 2001). Daha detaylı bilişsel çerçevesi olan katılımcıların daha rahat anılarını yeniden hatırlayacakları tahmin ediliyordu. Bunun yanında bir kişinin sahip olduğu en ayrıntılı bilişsel çerçeve kendi hakkındaki bilgi birikimleridir (Hartlep & Forsyth, 2001). Öz-imleme etkisi sıkı bir şekilde kontrol edilmiş laboratuvar şartlarında geçerlidir. Öğrenciler çalışırken söz konusu olan materyali kendi deneyimlerinin ve anılarının ayrıntıya girilmiş bir hali olarak gördüklerinde hatırlama olasılıkları artar (Hartlep & Forsyth, 2001). Öz-referans etkisinin geçerli olduğu bazı durumlar olsa da, Hartlep ve Forsyth (2001)’ın çalışmasında söz konusu olan iki çalışma metotları arasında önemli bir fark bulunamamıştır.

Başka bir çalışmada, Serbun, Shih ve Gutchess (2011) genel ve(ya) özel anılar ile öz-referans etkisi arasındaki ilişkiyi incelemişlerdir. Bu çalışma incelediği deneylerden dolayı alanda bir açık bırakmıştır. İlk çalışmada objelerin görsel detayları çalışılmışsa da, ikinci ve üçüncü çalışmalarda öz-referans etkisini ölçmek için sözlü hafıza kullanılmıştır. Çalışmanın sonucuna göre, öz-imleme etkisi hem genel hem de özel anıların hatırlanmasını, doğruluk ve zenginliklerini artırmıştır. Öz-referans etkisinin nasıl işlediğini bilsek de bu çalışmada özellik sıfatlarını incelemek yerine özellik sıfatlarına bakıyoruz. Çalışmaların sonucu gösteriyor ki, öz-imleme etkisi yalnızca anıların genel olarak aşinalığını artırmıyor, anımsanmış süreçlerle alakalı ilişkisine bağlı olarak bir olayın hakkındaki anının detaylarını da artırıyor. Sonuç olarak, bu çalışma öz-referans etkisinin yalnızca genel anıların değil, özellikli anıların kodlamasını da zenginleştiriyor ve detayını artırıyor.

Dahası, Nakao et al. (2012) yaptığı çalışmalarda öz-referans etkisi ile yüksek ve düşük özgecilik arasındaki ilişkiyi inceledi. Tüm olay medial prefrontal kortekste başlamaktadır. Çalışmanın sonucuna göre, özgecilik hissi fazla olan insanlar öz-referans etkisini özgecilik hisleri az olanlardan farkı olarak göstermediler. Başkalarını düşünen seçenekleri fazlasıyla seçen katılımcıların bu davranışlarının arkasında sosyal-istenirlik yatıyor (Nakoa et al., 2012). Bu iki olgu, öz-referans etkisi ve özgecilik, arasındaki ilişkiyi ise MPFC (Medial Prefrontal Korteks) sağlıyor. Medial Prefrontal Korteks, düşük özgeci insanlarda öz-referans etkisi görüldüğünde kullanılıyor ve özgeciliği yüksek olan insanlarda sosyal-istenirlik görüldüğünde kullanılıyor. Sosyal istenirlik farklı tiplerdeki hafıza iyileştirmelerine ve kişilerin geçmiş deneyimlerindeki farklılıklarına bağlıdır (Nakoa et al., 2012).

Öz referans etkisi zengin ve güçlü bir kodlama sürecidir ve farklı şekillerde kullanılabilir. Anlamsal metot üzerindeki en yüksek etkisini ise kişisel bilgilerin işlenmesinde gösterir[22]. Kişiler bilgilerin işlenmesi ise yaşa bağlı olarak farklı şekilde ayrışılıp hatırlanabilir. Kişinin yaşı ne kadar fazlaysa, beynin işlediği bilgi miktarı artacağından, anılar da o kadar canlı ve zengin olur. Öz-referans etkisi SQR4 metodu kadar etkili olmasına rağmen, sınavlara çalışıldığında öz-imleme etkisi tercih edilir. Bunun yanı sıra, genel ve özel anıları objeler, sözlü ipuçları gibi öğelerle tanımlamak daha fazla etki yaratabilir. Çünkü bu farklı yöntemlerin kullanılmasıyla aynı beyin kısımları aktive olur ve bağ kurma ve daha fazla hatırlanmayla sonuçlanır. Özet olarak, katılımcıların semantik veya yapısal listelerden ziyade öz- referans listesinden en fazla kelimeyi hatırlamaları ve yapısal listeden ziyade semantik listeden daha fazla kelime hatırlamaları ve öz-referans durumunda enkode edilen sözcükler için, yüksek özgecilik grubundaki katılımcılar tarafından düşük özgecilik grubuna göre daha az sözcüğün hatırlanması bekleniyordu.

Evrimsel Mekanizma[edit]

Araştırmalar, öz referans etkisinin insan ırkı arasında hayatta kalma süreçleriyle bağlantılı olduğunu gösteriyor.[23] Hayatta kalma süreci etkisi, hayatta kalmak için gerekli olan materyali kodlarken belleğin güçlendirilmesi olarak tanımlanır ve bu kavramın öz referans etkisi ile önemli bir korelasyona sahip olduğu anlaşılmıştır.[24] İlginç olan şu ki, araştırmalar bellek artırımının başka bir kişiden gelen verilerle gerçekleşmediğini, işe yaraması için kişinin kendisinden gelmesi gerektiğini buldu.[23] Anı kodlama becerisi, biz insan ırkının atalarımızın karşılaştığı zorluklardan miras aldığı evrimsel bir mekanizmadır.[25] Nairne vd. (2007), geçmiş olayları hatırlama konusundaki gelişmiş yeteneğimizin, bir tür olarak hayatta kalma şansımızı arttırmış olabileceğini belirtti.[25] Weinstein vd. (2008) yaptıkları çalışmada, insanların hayatta kalma ile ilgili olmayan bilgilerden çok, hayatta kalma ile ilgili bilgileri kodlayabildikleri ve hatırlayabildikleri sonucuna varmışlardır.[26] Bununla birlikte, araştırmacıların, insanların ortaya koyduğu tek bir tür öz referans etkisi olmadığını, hayatta kalma dışında farklı amaçlar için de kullanılan birçok farklı öz referans etkisi olduğunu iddia ettiklerini belirtmek önemlidir.[27]

Örnekler[edit]

  • Bir başkasının davranışını kendi yatkınlığına, kendi davranışını da duruma bağlama eğilimi.[28] (Temel Yükleme Hatası)
  • Kendileriyle ilgili kelimeleri hatırlamaları istendiğinde, denekler diğer talimatları alanlara göre daha fazla hatırladılar.[1]
  • İşleme seviyeleri etkisi ile bağlantılı olarak, benlikle bağlantılı bir konu olduğunda zihinde daha fazla işlem ve daha fazla bağlantı kurulur.[29]
  • Pazarlama alanında, Asyalı tüketiciler, reklamcılıkta beyaz tüketicilerden daha fazla Asyalı modellerden bahsettiler.[30] Ayrıca Asyalı modeller tarafından tipik olarak onaylanmayan ürünlerin reklamını yapan Asyalı modeller, tüketicilerin daha fazla öz referans vermesine neden oldu.[31]
  • İnsanlar kendi doğum günlerine daha yakın olan doğum günlerini, daha uzak olan doğum günlerinden daha çok hatırlamaya yatkındırlar..[32]
  • Araştırmalar, öğrenme öz-referans koşulları altında gerçekleştiğinde uzun süreli belleğin geliştiğini gösteriyor[33].
  • Araştırmalar, kadın tüketicilerin reklamlarda farklı vücut şekillerine sahip kadın modelleri izlerken öz referans ettiklerini gösteriyor. Örneğin, Martin, Veer ve Pervan (2007), kadınların ağırlık kontrol odağının ( vücut ağırlığının kontrolüne ilişkin inançların),reklamlardaki farklı vücut şekillerine sahip kadın modellere nasıl tepki verdiklerini nasıl etkilediğini incelemiştir. Kilolarını kontrol edebileceklerine ("içsel") inanan kadınların, reklamlardaki ince modellere en olumlu tepkiyi verdiklerini ve bu olumlu tepkiye öz referansta bulunmanın aracılık ettiğini buldular.[34]

Ayrıca Bakınız[edit]

Referans[edit]

  1. ^ a b Rogers, T. B.; Kuiper, N. A.; Kirker, W. S. (1977). "Self-reference and the encoding of personal information". Journal of Personality and Social Psychology. 35 (9): 677–688. doi:10.1037/0022-3514.35.9.677. ISSN 1939-1315.
  2. ^ Butt, Trevor (2008). George Kelly : the psychology of personal constructs. Houndmills, Basingstoke, Hampshire: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-230-00841-0. OCLC 181422234.
  3. ^ Himmelfarb, Samuel (1974-05). "Jones, E. E., Kanouse, D. E., Kelley, H. H., Nisbett, R. E., Valins, S., and Weiner, B. Attribution: Perceiving the Causes of Behavior. Morristown, N. J.: General Learning Press, 1971, 1972". Behavioral Science. 19 (3): 213–215. doi:10.1002/bs.3830190308. ISSN 0005-7940. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  4. ^ Jones, Russell A.; Sensenig, John; Haley, John V. (1974). "Self-descriptions: Configurations of content and order effects". Journal of Personality and Social Psychology. 30 (1): 36–45. doi:10.1037/h0036674. ISSN 1939-1315.
  5. ^ Jones, Russell A.; Sensenig, John; Haley, John V. (1974). "Self-descriptions: Configurations of content and order effects". Journal of Personality and Social Psychology. 30 (1): 36–45. doi:10.1037/h0036674. ISSN 1939-1315.
  6. ^ Klein, Stanley B. (2012-08). "Self, Memory, and the Self-Reference Effect: An Examination of Conceptual and Methodological Issues". Personality and Social Psychology Review. 16 (3): 283–300. doi:10.1177/1088868311434214. ISSN 1088-8683. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  7. ^ Nakao, Takashi; Tokunaga, Satoko; Takamura, Masahiro; Nashiwa, Hitomi; Hayashi, Shunsuke; Miyatani, Makoto (2012-01). "Altruistic People Show No Self-Reference Effect in Memory". The Journal of General Psychology. 139 (1): 29–41. doi:10.1080/00221309.2011.642027. ISSN 0022-1309. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  8. ^ Lieberman, Matthew D. (2007-01). "Social Cognitive Neuroscience: A Review of Core Processes". Annual Review of Psychology. 58 (1): 259–289. doi:10.1146/annurev.psych.58.110405.085654. ISSN 0066-4308. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  9. ^ Qin, Pengmin; Northoff, Georg (2011-08). "How is our self related to midline regions and the default-mode network?". NeuroImage. 57 (3): 1221–1233. doi:10.1016/j.neuroimage.2011.05.028. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  10. ^ Uddin, Lucina Q.; Iacoboni, Marco; Lange, Claudia; Keenan, Julian Paul (2007-04). "The self and social cognition: the role of cortical midline structures and mirror neurons". Trends in Cognitive Sciences. 11 (4): 153–157. doi:10.1016/j.tics.2007.01.001. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  11. ^ Gillihan, Seth J.; Farah, Martha J. (2005). "Is Self Special? A Critical Review of Evidence From Experimental Psychology and Cognitive Neuroscience". Psychological Bulletin. 131 (1): 76–97. doi:10.1037/0033-2909.131.1.76. ISSN 1939-1455.
  12. ^ Mitchell, Jason P.; Banaji, Mahzarin R.; Macrae, C. Neil (2005-08). "The Link between Social Cognition and Self-referential Thought in the Medial Prefrontal Cortex". Journal of Cognitive Neuroscience. 17 (8): 1306–1315. doi:10.1162/0898929055002418. ISSN 0898-929X. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  13. ^ a b Sajonz, Bastian; Kahnt, Thorsten; Margulies, Daniel S.; Park, Soyoung Q.; Wittmann, André; Stoy, Meline; Ströhle, Andreas; Heinz, Andreas; Northoff, Georg; Bermpohl, Felix (2010-05). "Delineating self-referential processing from episodic memory retrieval: Common and dissociable networks". NeuroImage. 50 (4): 1606–1617. doi:10.1016/j.neuroimage.2010.01.087. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  14. ^ Logothetis, Nikos K (2007-10). "The ins and outs of fMRI signals". Nature Neuroscience. 10 (10): 1230–1232. doi:10.1038/nn1007-1230. ISSN 1097-6256. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  15. ^ Northoff, Georg; Heinzel, Alexander; de Greck, Moritz; Bermpohl, Felix; Dobrowolny, Henrik; Panksepp, Jaak (2006-05). "Self-referential processing in our brain—A meta-analysis of imaging studies on the self". NeuroImage. 31 (1): 440–457. doi:10.1016/j.neuroimage.2005.12.002. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  16. ^ a b Sui, Jie; Zhu, Ying (2005-01-01). "Five-Year-Olds Can Show the Self-Reference Advantage". International Journal of Behavioral Development. 29 (5): 382–387. doi:10.1080/01650250500172673. ISSN 0165-0254.
  17. ^ Ross, Josephine; Anderson, James R.; Campbell, Robin N. (2011-11). "V. I REMEMBER ME: IMPLICATIONS, LIMITATIONS, AND APPLICATIONS: I REMEMBER ME: IMPLICATIONS, LIMITATIONS, AND APPLICATIONS". Monographs of the Society for Research in Child Development. 76 (3): 68–79. doi:10.1111/j.1540-5834.2011.00618.x. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  18. ^ Heatherton, Todd F.; Wyland, Carrie L.; Macrae, C. Neil; Demos, Kathryn E.; Denny, Bryan T.; Kelley, William M. (2006-06-01). "Medial prefrontal activity differentiates self from close others". Social Cognitive and Affective Neuroscience. 1 (1): 18–25. doi:10.1093/scan/nsl001. ISSN 1749-5016. PMC 2555408. PMID 18985097.{{cite journal}}: CS1 maint: PMC format (link)
  19. ^ a b Gutchess, Dr Angela H.; Kensinger, Elizabeth A.; Yoon, Carolyn; Schacter, Daniel L. (2007-11-01). "Ageing and the self-reference effect in memory". Memory. 15 (8): 822–837. doi:10.1080/09658210701701394. ISSN 0965-8211. PMID 18033620.
  20. ^ Kensinger, Elizabeth A.; Schacter, Daniel L. (2008-07-01). "Neural Processes Supporting Young and Older Adults' Emotional Memories". Journal of Cognitive Neuroscience. 20 (7): 1161–1173. doi:10.1162/jocn.2008.20080. ISSN 0898-929X.
  21. ^ Rogers, T. B.; Kuiper, N. A.; Kirker, W. S. (1977). "Self-reference and the encoding of personal information". Journal of Personality and Social Psychology. 35 (9): 677–688. doi:10.1037/0022-3514.35.9.677. ISSN 1939-1315.
  22. ^ Klein, Stanley B.; Kihlstrom, John F. (1986). "Elaboration, organization, and the self-reference effect in memory". Journal of Experimental Psychology: General. 115 (1): 26–38. doi:10.1037/0096-3445.115.1.26. ISSN 1939-2222.
  23. ^ a b Cunningham, Sheila J.; Brady-Van den Bos, Mirjam; Gill, Lucy; Turk, David J. (2013-03). "Survival of the selfish: Contrasting self-referential and survival-based encoding". Consciousness and Cognition. 22 (1): 237–244. doi:10.1016/j.concog.2012.12.005. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  24. ^ Yang, Lixia; Lau, Karen P. L.; Truong, Linda (2014-05-02). "The Survival Effect in Memory: Does It Hold into Old Age and Non-Ancestral Scenarios?". PLOS ONE. 9 (5): e95792. doi:10.1371/journal.pone.0095792. ISSN 1932-6203. PMC 4008592. PMID 24788755.{{cite journal}}: CS1 maint: PMC format (link) CS1 maint: unflagged free DOI (link)
  25. ^ a b Nairne, James S.; Thompson, Sarah R.; Pandeirada, Josefa N. S. (2007). "Adaptive memory: Survival processing enhances retention". Journal of Experimental Psychology: Learning, Memory, and Cognition. 33 (2): 263–273. doi:10.1037/0278-7393.33.2.263. ISSN 1939-1285.
  26. ^ Weinstein, Y.; Bugg, J. M.; Roediger, H. L. (2008-07-01). "Can the survival recall advantage be explained by basic memory processes?". Memory & Cognition. 36 (5): 913–919. doi:10.3758/MC.36.5.913. ISSN 0090-502X.
  27. ^ Klein, Stanley B. (2012-08). "Self, Memory, and the Self-Reference Effect: An Examination of Conceptual and Methodological Issues". Personality and Social Psychology Review. 16 (3): 283–300. doi:10.1177/1088868311434214. ISSN 1088-8683. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  28. ^ Howard, Judith A.; Ross, Lee; Nisbett, Richard E. (1992-03). "The Person and the Situation: Perspectives of Social Psychology". Contemporary Sociology. 21 (2): 254. doi:10.2307/2075489. ISSN 0094-3061. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  29. ^ Klein, Stanley B.; Loftus, Judith (1988-07). "The nature of self-referent encoding: The contributions of elaborative and organizational processes". Journal of Personality and Social Psychology. 55 (1): 5–11. doi:10.1037/0022-3514.55.1.5. ISSN 1939-1315. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  30. ^ Lee, Christina Kwai-Choi; Fernandez, Nalini; Martin, Brett A.S. (2002-01). "Using self-referencing to explain the effectiveness of ethnic minority models in advertising". International Journal of Advertising. 21 (3): 367–379. doi:10.1080/02650487.2002.11104937. ISSN 0265-0487. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  31. ^ Martin, Brett A. S.; pro-, University of Otago) is an associat; Kwai-Choi Lee, Christina; se-, University of Auckland) is a (2004-12). "THE INFLUENCE OF AD MODEL ETHNICITY AND SELF-REFERENCING ON ATTITUDES : Evidence from New Zealand". Journal of Advertising. 33 (4): 27–37. doi:10.1080/00913367.2004.10639172. ISSN 0091-3367. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  32. ^ Kesebir, Selin; Oishi, Shigehiro (2010-10). "A Spontaneous Self-Reference Effect in Memory: Why Some Birthdays Are Harder to Remember Than Others". Psychological Science. 21 (10): 1525–1531. doi:10.1177/0956797610383436. ISSN 0956-7976. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  33. ^ Pressley, Michael; Johnson, Carla J.; Symons, Sonya (1987-02). "Elaborating to Learn and Learning to Elaborate". Journal of Learning Disabilities. 20 (2): 76–91. doi:10.1177/002221948702000202. ISSN 0022-2194. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  34. ^ Martin, Brett A. S.; Veer, Ekant; Pervan, Simon J. (2007-08-15). "Self-referencing and consumer evaluations of larger-sized female models: A weight locus of control perspective". Marketing Letters. 18 (3): 197–209. doi:10.1007/s11002-007-9014-1. ISSN 0923-0645.
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=User:PSY284&oldid=1031749459"