Wikipedysta:Stepa/Brudnopis2

Brudnopis

Język hebrajski (iwrit, עִבְרִית) - język)
Palestyna (hebr.: פלשתינה - Palestina;)
Izrael, Państwo Izrael (hebr. - מדינת ישראל Medinat Yisrael)

־ֿ׀ׁׂ׃ׅׄ׆ׇ
׈׉׊׋׌׍׎׏אב
גדהוזחטיךכ
לםמןנסעףפץ
צקרשת׫׬׭׮ׯ
װױײ׳״׵׶׷׸׹

Bełchatów (hebr. בעלכאטאד)

brudnopis

α τ &omikron; &mi; &omikron; σ
ά τ ο μ ο ν
- atomos
ά έ ή ί ΰ α β γ δ ε
ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο
π ρ ς σ τ υ φ χ ψ ω
ϊ ϋ ό ύ ώ Ϗ ϐ ϑ ϒ ϓ

szablon (Szablon:Nagroda Nobla w dziedzinie literatury)

Szablon ten został wyłączony 21 maja 2005 (był zbyt olbrzymi i dominował artykuły). Na razie nie było protestów. Pozdrawiam, tsca ✉ 21:46, 5 sie 2005 (CEST)

Nie są widoczne; masz w cache stare wersje stron. tsca ✉ 21:55, 5 sie 2005 (CEST)

Wzory

$U(t)=\left\{{\begin{matrix}U1&{\mbox{gdy}}&{\mbox{E}}\geq 0\\U2&{\mbox{gdy}}&{\mbox{E}}<0\end{matrix}}\right.$

$\sigma =\sigma _{ciecz}+\sigma _{direktor}$

σ $\sigma$ &mi; Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\mi”): {\displaystyle \mi}

${}_{n}^{m}C_{l}^{k}$ $H_{n}^{T}$ ${}_{1}^{2}{\hbox{H}}$ ${}_{1}^{2}H_{l}^{k}$ ${}_{1}^{2}H$ $10^{-27}$

$e^{T-t}$

${}^{238}{\hbox{U}}\;\to \;^{234}{\hbox{Th}}\;+\;\alpha$

${}^{3}{\hbox{He}}\;\to \;^{4}{\hbox{He}}\;+\;\gamma$

π

$\int {}U_{H}={\frac {IB}{hnq}}\not =R_{H}\cdot {\frac {IB}{h^{e\cos }}}h_{7}^{\sin }\not =\sum _{n=\infty }^{k}{A \over {({b \over z}+q)}W}v\Omega \pi$

$U_{H}={\frac {IB}{hnq}}\not =R_{H}\cdot {\frac {IB}{h^{e\cos }}}h_{7}^{\sin }$

$\mathrm {W} ={\frac {\mathrm {J} }{\mathrm {s} }}={\frac {\mathrm {kg} \cdot \mathrm {m} ^{2}}{\mathrm {s} ^{3}}}$

${W}={\frac {J}{s}}={\frac {{kg}\cdot {m}^{2}}{{s}^{3}}}$ $E={\sqrt {mc^{2}}}$ $E=\sin {mc^{2}}$ $c={\sqrt {a^{2}+b^{2}}}$

[1] [2]

reakc

1n + 14N → 14C + 1H
$n^{1}+N\rightarrow C\downarrow +H^{1}$

${}_{55}^{137}{\hbox{Cs}}\;\to \;_{56}^{137}{\hbox{Ba}}\;+\;{e^{-}}+{\bar {\nu }}_{e}$

$_{80}^{198}{\hbox{Hg}}\;+\;\;_{0}^{1}{\hbox{n}}\to \;_{79}^{198}{\hbox{Au}}\;+\;\;_{1}^{1}{\hbox{p}}$

redoks

$Cu^{2+}+Fe\rightarrow Cu\downarrow +Fe^{2+}$

Kupfersalze oxidieren Eisen: Kupferionen nehmen Elektronen auf, Eisen gibt sie ab. Die Oxidationszahl des Kupfers wird also kleiner (von +2 nach 0), die des Reduktionsmittels größer (Fe von 0 nach +2).

Oxidation: $Fe\;{\overrightarrow {\leftarrow }}Fe^{2+}+2e^{-}$

Reduktion: $Cu^{2+}+2e^{-}\;{\overrightarrow {\leftarrow }}Cu\downarrow$
_____________________________________
Redox: $Cu^{2+}+Fe\rightarrow Cu\downarrow +Fe^{2+}$

C₆H₄O₂ + 2H⁺ + 2e^- <--> C₆H₄(OH)₂

$C_{6}H_{4}O_{2}+2H^{+}+2e^{-}\;{\overrightarrow {\leftarrow }}\;C_{6}H_{4}(OH)_{2}$

Lista bogów

Zestawienie bogów greckich i rzymskich
Mitologia grecka	Mitologia rzymska	Mit. rzymska	Mit. grecka
Amfitryta Afrodyta *Apollo *Ares *Asklepios *Artemida Atena *Charyty *Demeter *Dionizos *Eirene Eos *Eros *Erynie *Hades *Hefajstos *Helios Hera *Herakles *Hermes *Hestia *Kronos Mojry *Nike *Persefona *Posejdon *Satyr Selene *Tyche *Zeus	Salacja Wenus *Apollo *Mars *Eskulap *Diana Minerwa *Gracje *Ceres *Bachus *Pax Aurora *Amor *Furie *Pluton *Wulkan *Sol Junona *Herkules *Merkury *Westa *Saturn Parki *Wiktoria *Prozerpina *Neptun *Faun Luna *Fortuna *Jowisz	Jowisz *Herkules *Mars *Merkury *Minerwa Neptun *Wenus *Wulkan	Zeus *Herakles *Ares *Hermes *Atena Posejdon *Afrodyta *Hefajstos

Rea (mitologia) Ops (mitologia rzymska)

ad

Zestawienie bogów greckich i rzymskich
Mitologia grecka	Mitologia rzymska
informacja *komputer *Mars *Merkury *Minerwa Neptun *Wenus *Wulkan	informacja kwantowa *komputer kwantowy *Ares *Hermes *Atena Posejdon *Afrodyta *Hefajstos

ad2

zestawienie analogii
teoria klasyczna	teoria kwantowa
mechanika klasyczna	mechanika kwantowa
informacja	informacja kwantowa
bit	bit kwantowy
komputer	komputer kwantowy
algorytm	algorytm kwantowy
kryptografia	kryptografia kwantowa
grawitacja	kwantowa grawitacja
chemia	chemia kwantowa
fluktuacje	fluktuacje kwantowe
teoria pola	kwantowa teoria pola
liczby	liczby kwantowe
zjawisko	efekt kwantowy
Paralelizm	Paralelizm kwantowy
elektronika	elektronika kwantowa

kat

Diagramie, węzły będące linkami do art. oznaczają dany art., a pozostałe węzły są kategoriami.

Nauka
      |
      V    
Kategoria:Nauki przyrodnicze
      |                            -----> Muzycy -------
      V                           /                      \
Kategoria:Chemia -> Kategoria:Związki chemiczne -                         ---> Biografie
                                  \                      /
                                   -> Wielka Brytania --

Kategoria:Chemia, Kategoria:Chemia organiczna, Kategoria:Alkohole, Kategoria:Ketony, Kategoria:Związki chemiczne, Kategoria:Związki organiczne, Kategoria:Związki nieorganiczne

Kategoria:Chemia->Kategoria:Chemia organiczna->Kategoria:Kwasy->Kategoria:Kwasy ograniczne -> Kategoria:Kwasy karboksylowe -> kwas jabłkowy

kwas siarkowy

Kategoria:Chemia -> Kwasy -> Kwasy organiczne -> Kwasy karboksylowe

Chemia -> Związki chemiczne -> kwasy -> kwasy organiczne -> kwasy karboksylowe - ew. np. kwasy by mogły być podczepione jednocześnie pod związki chemiczne i chemia

chemia organiczna, biochemia i biologia molekularna,

• Kategoria:Chemia
  • Kategoria:Chemia organiczna

• Prawa i równania chemiczne (kategoria)
  • Prawa gazowe (kategoria)

eko

---

Nauka
    |
    V    
Nauki społeczne
    /     \
   V       V
Ekonomia Prawo 
   |
   |-> Giełda -> Spółki giełdowe
   |                                           ---> Banki ---
   |                                          /                      \
   | -> Finanse       ----> Finansiści
   |                                          \                      /
   | -> Makroekonomia             -> Podatki --
   | -> Kategoria:Gospodarka narodowa

---

                  Nauki społeczne 
                    Ekonomia, 
                              Finanse
                           Banki, Finansiści, Podatki

Nauki Społ: Ekonomia,

Prawo,             Mikroekonomia
      Prawo handlowe

---

bios

---

Nauka
  |
  V    
Nauki przyrodnicze
  |             -> Zakaźnictwo --> Wirusy   
  V            /             
  |-> Medycyna --> Choroby --> Choroby zakaźne
  |            \           \           
  |             |-> Genetyka --> Choroby genetyczne
  |             |--> Mikrobiologia --> Bakterie
  |            /  
  |-> Biologia --> Taksonomia --> Prokarioty
  |             \
  |              |-----> Biochemia, Biologia molekularna
  |                 /
  |-> Chemia --> Chemia organiczna
  |-> Geografia --> Hydrologia --> Wodospady

Technika - Technologia - Biotechnologia Farmakologia

---

naukos

Biografie -->  Biografie wg narodowości --> Polacy --> Kategoria:Polscy naukowcy

                      | Fizyka --> Fizycy --> Polscy fizycy
         Nauka        | Astronomia --> Astronomowie-->Polscy astronomowie
           |          | Chemia --> Chemicy -->Polscy chemicy
           V          | Biologia --> Biolodzy -->Polscy biolodzy
Nauki przyrodnicze -->| Medycyna --> Lekarze -->Polscy lekarze

---

wyk Lap

Wykładnik Lapunowa, współczynnik Lapunowa pozwala ustalić zachowanie się układu dynamicznego dla określonych zmiennych (parametrów). Ogólnie służy do badania układów dynamicznych. Podstawy matematycznej teorii stabilności ruchu stworzył A.L.Lapunow, który rozpatrywał jak szybko wzrasta w czasie ewolucji odległość pomiędzy dwiema bliskimi trajektoriami. Jeżeli układ dynamiczny jest chaotyczny, odległość taka rośnie w czasie t wykładniczo jak $e^{t\lambda }$, gdzie współczynnik λ zwany wykładnikiem Lapunowa jest dodatni. Wykładniki Lapunowa umożliwiają ocenę zjawiska chaotycznego w tzw. przestrzeni fazowej. Przestrzeń fazowa to inny sposób obrazowania wielowymiarowych zjawisk dynamicznych. W zwykłym przebiegu czasowym oś pozioma wykresu obrazowuje czas, natomiast oś pionowa odpowiada za stan zjawiska w danej chwili (np. prędkość). W przestrzeni fazowej możemy ocenić wszystkie możliwe stany systemu, w każdej chwili czasowej. Trajektoria, to obraz wszystkich możliwych stanów, które przyjmuje układ w kolejnych chwilach czasu.

Jeśli przyjąć skończone i odpowiednio małe odcinki czasu to ewolucję układu dynamicznego można opisać rekurencyjnym równaniem algebraicznym:

$x_{n+1}=f(x_{n})$

gdzie: n - przyjmuje kolejne wartości całkowite, które można uznać za kolejne interwały czasowe, $x_{n}$ - zmienna opisująca stan układu dynamicznego w chwili n, $x_{n+1}$ - to stan układu dynamicznego w chwili n+1.

Stan układu w chwili n+1 otrzymuje się przez przekształcenie stanu n za pomocą odpowiedniej funkcji f(x). Otrzymuje się wówczas ciąg o postaci:

$x_{n+1}=f(x_{n})$

Taki sposób przekształcania nazywa się iteracją. Ciąg kolejnych iteracji tworzy orbitę odwzorowania. Jeżeli rozpatrzyć dwa stany początkowe różniące się w niewielkim stopniu o e, to po upływie n czasu (lub inaczej po n przekształceniach) otrzymuje się wartości:

$f_{N}(x_{0})$

gdzie $f_{N}$ oznacza n iteracji na punkcie x0.

Stany i mogą być od siebie oddalone w różnym stopniu. Miarą oddalania/zbliżania się jest wykładnik Lapunowa definiowany w postaci:

$\lambda (x_{0})=\lim _{N\rightarrow \infty }{\frac {1}{N}}\ln \left|{\frac {df^{N}(x_{0})}{dx}}\right|$

Współczynnik ten jest również miarą utraty informacji o układzie w jednym przekształceniu. Mogą zaistnieć trzy możliwości:

λ < 0 - Orbita zmierza do stabilnego punktu lub staje się orbitą periodyczną. Ujemny wykładnik Lapunowa charakteryzuje układy dyssypatywne np. tłumione wahadło.

λ = 0 - Orbita zmierza do neutralnego, stałego punktu. Wartość ta oznacza, że system znajduje się w najbardziej stabilnym stadium rozwoju.

λ > 0 - Orbita jest niestabilna i chaotyczna. Dwa bliskie stany początkowe oddalają się wykładniczo od siebie z upływem czasu.

Obliczanie wykładników Lapunowa dla układów wielowymiarowych jest bardzo złożone. Dodatnia wartość największego wykładnika oznacza, że układ jest chaotyczny. Wynika to z natury zjawiska, to znaczy im większa jest wartość wykładnika tym szybciej rozbiega się analizowane zjawisko. Odległość między początkowo sąsiednimi dwoma punktami zwiększa się właśnie w sposób wykładniczy. Wykładniki Lapunowa opisują jak szybko poszczególne punkty oddalają się od siebie (lub zbliżają jeśli wykładnik jest ujemny). Dla każdego wymiaru występuje osobny wykładnik. Zatem może zdarzyć się, że oddalanie następuje wyłącznie wzdłuż niektórych wymiarów. Ponieważ oddalanie następuje znacznie szybciej niż zbliżanie się, jeden dodatni wykładnik Lapunowa odpowiedzialny za oddalanie się powoduje zwiększanie się globalnej odległości, nawet jeśli we wszystkich pozostałych wymiarach zjawisko charaktreryzuje się ujemnymi wykładnimai.

[[:Kategoria:Matematyka]

de:Ljapunow-Exponent en:Lyapunov exponent

DNA

WATSONA–CRICKA MODEL DNA, model budowy cząsteczki kwasu deoksyrybonukleinowego (DNA), wg którego cząsteczka DNA występuje w postaci podwójnego heliksu (podwójnej spirali), złożonego z 2 przeciwbieżnych łańcuchów polinukleotydów, zwiniętych wokół wspólnej osi w taki sposób, że łańcuchy fosfosacharydowe (reszty deoksyrybozy powiązane grupami fosforanowymi) owijają śrubowo rdzeń złożony z zasad purynowych i pirymidynowych; istotą modelu jest komplementarność zasad, które tworzą specyficzne, połączone wiązaniami wodorowymi, pary: adenina-tymina (2 wiązania) i guanina-cytozyna (3 wiązania), przy czym jeden człon pary należy do jednego, a drugi do drugiego polinukleotydu; w ten sposób sekwencja zasad w jednym polinukleotydzie odwzorowuje jednoznacznie sekwencję zasad w drugim polinukleotydzie; tworzenie się par niespecyficznych, np. adenina–adenina lub guanina–tymina, jest energetycznie niekorzystne. Model Watsona–Cricka tłumaczy mechanizm wiernego podwajania informacji genet. podczas replikacji DNA; model ten oprac. 1953 J.D. Watson i F.H.C. Crick opierając się m.in. na wynikach badań porównawczych nad strukturą cząsteczek DNA (u różnych organizmów) metodą dyfrakcji promieni rentgenowskich.

REPLIKACJA DNA, podwajanie się, synteza w żywych komórkach nowych cząsteczek DNA (kwasu deoksyrybonukleinowego) zawierającego zakodowaną informację genetyczną organizmu; na każdym starym łańcuchu podwójnej spirali DNA jest syntetyzowany komplementarny, nowy łańcuch DNA; obie nowo powstające cząsteczki DNA mają więc 1 łańcuch stary i 1 nowy replikacja semikonserwatywna. Proces replikacja DNA jest b. precyzyjny i stanowi podstawę przekazywania identycznej informacji genet. do nowych komórek i pokoleń osobników (dziedziczność). Replikację przeprowadzają enzymy polimerazy (nukleotydylotransferazy) DNA; syntetyzują one komplementarne nowe łańcuchy DNA (wg matrycy istniejącego DNA) z występujących w komórce pojedynczych nukleotydów, łącząc je wiązaniami estrowymi; syntezę poprzedza rozkręcanie podwójnej spirali DNA wskutek działania innych enzymów; powstają krótkie odcinki 1-łańcuchowe, tworzące tzw. widełki replikacyjne; następnie polimeraza DNA III syntetyzuje na obu odcinkach — matrycach, nowe krótkie odcinki DNA, zw. fragmentami Okazaki; polimeraza DNA I (polimeraza Kornberga) dosyntetyzowuje luki między fragmentami Okazaki, a następnie enzym ligaza łączy odcinki w 1 ciągły łańcuch. Oprócz ogólnej replikacji. DNA występują jeszcze zjawiska replikacji lokalnej DNA: reperacyjnej — usuwanie uszkodzeń w DNA, i rekombinacyjnej, związanej z wymianą odcinków między 2 cząsteczkami DNA. Błędy w replikacji DNA mogą prowadzić do powstawania mutacji. Replikacja zachodzi w pewnym okresie interfazy, oznaczanym jako faza S (podział komórki, cykl komórkowy).

DEOKSYRYBONUKLEINOWE KWASY, DNA, wielkocząsteczkowe biopolimery zbud. z połączonych wiązaniem diestrowym nukleotydów adeniny, guaniny, cytozyny i tyminy, w których sacharydem jest deoksyryboza. Cząsteczka DNA jest zazwyczaj złożona z 2 łańcuchów polinukleotydowych związanych ze sobą wiązaniami wodorowymi i tworzących podwójną spiralę, inaczej — podwójny heliks (Watsona–Cricka model DNA); w bakteriach, plastydach i mitochondriach końce spirali DNA są ze sobą połączone, dzięki czemu powstaje struktura kolista; po rozciągnięciu chromosomu bakteryjnego jego długość może wynosić ponad 1 mm; jądra komórek organizmów wielokomórkowych zawierają cząsteczki DNA znacznie dłuższe (ok. 3 cm w chromosomie człowieka); tworzą one z białkami (gł. histonami) nukleoproteinowe kompleksy (chromatyna) o strukturze superspiralnej, co pozwala na ich upakowanie w małej przestrzeni. DNA występuje we wszystkich organizmach żywych i niektórych wirusach. Średni skład nukleotydowy DNA jest stały dla organizmów danego gat. i zbliżony w obrębie rodzajów systematycznych. Podczas podziału komórkowego nowe łańcuchy DNA są syntetyzowane jako kopie łańcuchów istniejących w komórce (replikacja DNA). W DNA jest zakodowana (kod genetyczny) informacja o budowie cząsteczek białek syntetyzowanych przez dany organizm (biosynteza białka, informacja genetyczna).

DEZOKSYRYBONUKLEINOWY KWAS , deoksyrybonukleinowy kwas, DNA Dezoksyrybonukleinowy kwas: schemat budowy DNA jeden z dwóch rodzajów kwasów nukleinowych; substancja o zasadniczym znaczeniu w przekazywaniu informacji genetycznej organizmów żywych, budulec genów; w skład k.d. wchodzą zasady purynowe (adenina i guanina) i pirymidynowe (tymina i cytozyna) oraz reszty dezoksyrybozy, a także reszty kwasu fosforowego; cząsteczki DNA zbudowane są z dwóch długich, splecionych ze sobą w formie spirali (tzw. podwójnej helisy) łańcuchów (nici) polinukleotydowych (jednoniciowe DNA występuje tylko u niektórych wirusów); w procesie zw. replikacją DNA nici tworzą wierną kopię samych siebie, umożliwiając w ten sposób przekazanie organizmowi potomnemu informacji zawartych w pierwotnym łańcuchu DNA, zakodowanych przez kolejność występowania w nim cząstek adeniny, guaniny, cytozyny i tyminy; model strukturalny DNA opracowali 1953 J. Watson i F. Crick (za co otrzymali nagrodę Nobla w dziedzinie biologii).

Wiązanie fosfodiestrowe - Wiązanie chemiczne powstające w wyniku połączenia dwóch grup hydroksylowych przez grupę fosforanową. Łączy kolejne nukleotydy w kwasach nukleinowych.

asdas

izoprenalina, orcyprenalina, terbutalina, salbutamol, fenoterol, bambuterol formoterol salmeterol picumeterol

Hoy

Fred Hoyle [3]

WAF

William Alfred Fowler

My

Martin Ryle

Mono

Jacques Lucien Monod

Zasada Landauera mówi, że wymazanie jednego bitu informacji w otoczeniu o temperaturze T wymaga straty (dysypacji) energii (wydzielenia ciepła) o wartości co najmnie j Q = kT ln 2= 0.95675 × 10^-11 × T [J].

gdzie k - stała Boltzmanna równa 1.38 × 10^-23 J/K, T - temperatura otoczneia.

Inaczej mówiąc zasada stwierdza, że wymazywanie informacji pociąga wzrost entropii otoczenia o kB ln2 na bit, a więc dyssypację energii.

Wykasowanie bitu informacji wiąże się ze zużyciem pewnej ilości energii.

$S=k\,\ln 2=0,95675110^{-11}$, gdzie

S - jest to stała Landauera (liczba Landauera).

asderw

Inżynieria kwantowa

Literatura:

• Gerard J. Milburn, Inżynieria kwantowa, Prószyński i s-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7180-671-X

Max P

Max Ferdinand Perutz

Roślina

• 
  Ampicylina
• 
  Amoksycylina

Linki zewnętrzne:

• Zdjęcie Rudolfa Mößbauera
• Kalendarz spektroskopowy Mößbauera

Zobacz w sieci:

• Statystyki dla nie oddziałujących fermionów
• Paul A.M. Dirac – Biografia (en.)
• Encyklopedia PWN
• Encyklopedia Internautica
• Encyklopedia Wirtualna Polska
• Encyklopedia Wiem

Mößbauer, Rudolf Mößbauer, Rudolf

bg:Рудолф Мьосбауер de:Rudolf Mößbauer en:Rudolf Mössbauer pt:Rudolf Ludwig Mössbauer